1) برخوردارى اسحاق (ع) از نعمتهاى فراوان در بهشت:
واذكر عبدنا إبرهيم وإسحق ...* و ان للمتقين لحسن مئاب جنَّت عدن مّفتّحة لّهم الأبوب* متّكين فيها يدعون فيها بفكهة كثيرة و شراب* و عندهم قصرت الطّرف أتراب.[1]
ص (38) 45 و 50- 52
[1] مقصود از «متّقين»، يا خصوص انبيايى است كه در آيات قبل ذكر
شده كه از جمله آنها اسحاق (ع) است و يا عموم تقواپيشگان است كه انبياى مذكور هم
از جمله آنانند.