نافله مغرب‌

45. استحباب نافله نماز مغرب:

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُودِ.

ق (50) 40

46. دستور الهى به تسبيح، در نافله نماز مغرب:

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُودِ.

ق (50) 40

نعمت مغرب‌

47. مغرب و مشرق براى خورشيد و ماه، از نعمتهاى غيرقابل انكار الهى:

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ‌ فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ.

الرّحمن (55) 17 و 18

نماز مغرب---) همين مدخل، احكام مغرب‌

نيز---) غروب‌

مُغْرِق/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب افعال‌ [اغراق‌] به معناى فرو بردن در آب و غرق نمودن است. فعل غرق عمدتاً درباره غرق فرعون و فرعونيان و قوم نوح استعمال شده است. اين صفت 15 بار در قرآن آمده است. [1] اين صفت الهى به صورت اسمى نيز در ادعيه‌ آمده است. [2]

... وَ أَغْرَقْنَا الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا ....

اعراف (7) 64

اسراء (17) 69؛ يس (36) 43؛ يونس (10) 73؛ انبياء (21) 77؛ فرقان (25) 37؛ شعراء (26) 120؛ صافّات (37) 82؛ بقره (2) 50؛ اعراف (7) 136؛ انفال (8) 54؛ اسراء (17) 103؛ شعراء (26) 66؛ عنكبوت (29) 40؛ زخرف (43) 55

مغطش الليل/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب افعال‌ [اغطاش‌] به معناى تاريك گردانيدن است و يك بار در قرآن و در مورد تاريك گردانيدن شب استعمال شده است. [3] اين‌ صفت الهى به‌صورت اسمى نيز در ادعيه آمده است. [4]

وَ أَغْطَشَ لَيْلَها وَ أَخْرَجَ ضُحاها.

نازعات (79) 29

مغفرت‌

مغفرت و غفران از «غَفْر» به معناى پنهان كردن و پوشانيدن چيزى است به چيزى كه از كثافت و چرك محفوظ ماند، و از جانب خداى متعال نسبت به بنده آن است كه از عذاب و عقوبت دنيا و آخرت او را مصون فرمايد. [5] مقصود ما در اين مدخل، مغفرت‌ الهى است. و از واژه‌هاى‌ «غفر» و «كفّر» استفاده شده است. مطالب مربوط به استغفار، توبه و عفو در جايگاه خودش جستجو شده است.

اهمّ عناوين: آثار مغفرت، زمينه‌هاى مغفرت، مشمولان مغفرت، موانع مغفرت.

[1] . همان، ص 1012.

[2] . البلد الامين، ص 371؛ الاقبال بالاعمال، ج 3، ص 206.

[3] . همان، ص 1021.

[4] . المصباح الكفعمى، ص 359؛ المقام الاسنى، ص 95.

[5] . مفردات، ص 609، «غفر».