وَ ما أَدْراكَ ما سَقَرُ لا تُبْقِي وَ لا تَذَرُ لَوَّاحَةٌ
لِلْبَشَرِ عَلَيْها تِسْعَةَ عَشَرَ ...
وَ ما هِيَ إِلَّا ذِكْرى لِلْبَشَرِ.
مدّثر (74) 27- 31
[1] . «لعلهم يذكرون» يعنى شايد متفرق شدگان قبلى پند و اندرز
بگيرند. (الكشاف، ج 2، ص 231)
[2] . ضمير در «لنجعلها» به «فعلة» باز مىگردد كه عبارت است نجات
مؤمنان و غرق نمودن كافران و منظور از «تذكره» موعظه و عبرت است. (الكشاف، ج 4، ص
600؛ زادالمسير، ج 4، ص 329)