ميوه‌اش مطبوع و خوراكى است. [1] در اين مدخل از واژه‌ «طلح» استفاده شده است.

موز در بهشت‌

1. موز، از ميوه‌هاى بهشت:

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ [2].

واقعه (56) 29

2. موز در بهشت (درختان موز) پر بار و ميوه‌هاى آن چيده شده بر روى هم:

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ [3].

واقعه (56) 29

3. برخوردارى اصحاب يمين از موز روى هم چيده شده، در بهشت:

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ لِأَصْحابِ الْيَمِينِ.

واقعه (56) 29 و 38

4. گردش و تفريح اصحاب يمين در ميان درختان پر از ميوه موز، در بهشت:

وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ‌ وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ إِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً فَجَعَلْناهُنَّ أَبْكاراً عُرُباً أَتْراباً لِأَصْحابِ الْيَمِينِ. [4]

واقعه (56) 29-/ 38

مُوسِّع/ اسماوصفات‌

اين اسم و صفت الهى اسم فاعل از باب افعال‌ [ايساع‌] به معناى توسعه و گسترش است. كاربرد اين واژه در قرآن در مورد آسمان است كه خداوند آن را با دست قدرت خود بنا نمود و آن را گسترش داد. اين صفت اسمى يك بار در قرآن براى خداوند آمده است، برخى گفته‌اند: «لموسعون» يعنى آسمان را بنا نهاديم و همچنان بر وسعت و گستردگى آن مى‌افزاييم. [5]

وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ.

ذاريات (51) 47

موسى (عليه‌السّلام)

موسى عليه السلام، فرزند عمران و از نوادگان يعقوب عليه السلام بود كه در مصر و زمان فرعون متولّد شد. وى در خانه فرعون بزرگ شد و در 41 سالگى وارد مدين گرديد و با دختر شعيب ازدواج كرد. موسى عليه السلام قبل از نبوّت به دين ابراهيم عليه السلام دعوت مى‌كرد. [6] در اين مدخل از واژه‌ «موسى» و آيات مربوط، استفاده شده است.

اهمّ عناوين: ايمان به موسى عليه السلام، عطايا به موسى عليه السلام، فضايل موسى عليه السلام، مسئوليّتهاى موسى عليه السلام و معجزات موسى عليه السلام.

[1] . فرهنگ فارسى، ج 4، ص 4431، «موز».

[2] . ترتيب‌العين، ج 2، ص 1088، و از حضرت على عليه السلام روايت شده كه مقصود از «طلح منضود» موز است. (الدرالمنثور، ج 8، ص 13)

[3] . واژه «نضد» به معناى اين است كه متاعى را روى هم قرار دادند و چيدند، و ابرهاى متراكم به آن تشبيه شده است. (مفردات، ص 810، «نضد») بنا بر اين مى‌توان استفاده كرد كه ميوه‌هاى درختان موز در بهشت، بر روى هم چيده شده است.

[4] . و «و طلح منضود» خبر دوم براى «اصحاب‌اليمين» است يا خبر براى مبتداى مخدوف يعنى «هم لأصحاب اليمين». (اعراب‌القرآن، درويش، ج 9، ص 431) بنابراين مى‌توان از آيه استفاده كرد كه اصحاب يمين در ميان درختان پر از موز در گردش و تفريح به سر مى‌برند.

[5] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1457.

[6] . تاريخ طبرى، ج 1، ص 231.