[1] . بر اساس روايت منقول از امام صادق عليه السلام «ثمّ ليقضوا
تفثهم» تراشيدن سر است. (تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 493، ح 101)
[2] . از امام صادق عليه السلام روايت شده است: مقصود از «ثمّ
ليقضوا تفثهم» كوتاه كردن شارب و شبيه آن است (تفسير نورالثقلين، ج 3، ص 492، ح
97) و مراد، خروج از احرام به وسيله كوتاه كردن موى بدن است. (الميزان، ج 14، ص
371)
[3] . مراد از «مقصّرين» كوتاه كردن موى سر در مراسم حج است. (التبيان،
ج 9، ص 335)
[4] . بر اين اساس كه معناى لغوى اثاث [كه به صورت اسمى و نكره
بهكار رفته است] انبوهى در چيز (مفردات، ص 61، «أث») و گرد آمدن كالاهاى بسيار
در كنار يكديگر است. (جامعالبيان، ج 8، جزء 14، ص 202)
[5] . آفرينش موى حيوانات در جهت تهيّه اثاث و لوازم زندگى بشر،
گوياى مناسبت آن با زيست طبيعى انسان است.
[6] . مقصود از «دفء» لوازم گرمازا همچون لباس است. (مجمعالبيان،
ج 5-/ 6، ص 539؛ روحالمعانى، ج 8، جزء 14، ص 145)
[7] . «دفءٌ» خلاف «برد» است (مفردات، ص 316، «دفىء») و مقصود از
آن تهيّه لوازم گرمازا از پوست و پشم موى چهارپايان است. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص
539؛ الكشاف، ج 2، ص 594)