پرستش منات‌

1. هواپرستى مشركان، انگيزه آنان در پرستش منات:

أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى‌ وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌ ... إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَ ما تَهْوَى الْأَنْفُسُ‌ ....

نجم (53) 19 و 20 و 23

2. منات، سومين بت مورد اهتمام و پرستش، در نزد مشركان:

أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى‌ وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌ [1].

نجم (53) 19 و 20

3. عجز و ناتوانى مشركان جاهلى، از ارائه هرگونه دليل بر خداوندگارى منات:

أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى‌ وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌ إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ‌ ....

نجم (53) 19 و 20 و 23

4. سرزنش مشركان، به جهت پرستش منات:

أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى‌ وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌ [2].

نجم (53) 19 و 20

پوچى منات‌

5. منات، نماد شرك، و فاقد هرگونه خاصيّت و كارايى:

أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى‌ وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌ إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْماءٌ سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ‌ ....

نجم (53) 19 و 20 و 23

شهرت منات‌

6. منات، از جمله بتهاى مشهور عرب جاهلى:

أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى‌ وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌.

نجم (53) 19 و 20

مشركان و منات---) همين مدخل، پرستش منات‌

نامگذارى منات‌

7. نامگذارى بت منات به اسم مؤنّث، برخاسته از اعتقاد عرب جاهلى:

أَ فَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَ الْعُزَّى‌ وَ مَناةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرى‌ أَ لَكُمُ الذَّكَرُ [3] وَ لَهُ الْأُنْثى‌.

نجم (53) 19-/ 21

مناجات---) دعا

منادى/ اسماوصفات‌

اين صفت فعلى الهى از باب مفاعله [مناداة] به معناى صداى بلند و كلام آشكار است. خداوند را از آن جهت «منادى» گويند كه در دنيا پيامبران را مورد تخاطب و نداى خود قرار دهد و در قيامت با مشركان از باب توبيخ و سرزنش سخن خواهد گفت. اين صفت فعلى 10 بار در قرآن آمده است. [4] اين صفت‌

[1] . ذكر بت منات و دو بت ديگر از ميان بتهاى عرب جاهلى بيانگر عظمت و اهتمام مشركان به آنها بوده است.

[2] . استفهام انكارى در «أفرأيتم» بيانگر ملامت مشركان به علّت معبود قرار دادن منات و ساير بتها بوده است.

[3] . مشركان، فرشتگان را دختران خدا مى‌دانستند و بتها را مظهرى براى آنان مى‌پنداشتند، و از اين جهت براى آنان اسامى مؤنّث، همچون لات و منات انتخاب مى‌كردند.

[4] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1419.