قُلْ أَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَمْلِكُ لَكُمْ
ضَرًّا وَ لا نَفْعاً وَ اللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ.
مائده (5) 76
[1] . جمله «أتعبدون ...» استفهام توبيخى است. (اعراب القرآن،
درويش، ج 2، ص 537)
[2] . خداوند در آيه مذكور يهود و نصارا را توبيخ و ملامت نموده
است كه ابراهيم عليه السلام و فرزندانش بر دين آنان نبوده، از دين آنان بيزار
بودند. (التفسير الكبير، ج 4، ص 81)
[3] . آيه، نوعى عتاب و ملامت براى كسانى است كه اين نسبتها را به
خدا مىدادند. (الميزان، ج 12، ص 274)