تعاون، تعصّب، تعليم و تربيت، تواضع، جدال، حقوق، حقوق بشر، حِلم،
حميّت، خانواده، خشوع، خشونت، خضوع، دشمنى، دوستى، راستگويى، ظنّ، عدل، عفّت،
عيبجويى، مؤمنان
معاش---) حيات
معالجه---) شفا
معاهده
معاهده برگرفته از مادّه «عهد» به معناى التزام خاصّ در مقابل شخص بر
انجام امرى است. [1] و در فرهنگ سياسى در مورد تعهّدات
بينالمللى بهكار مىرود كه با دخالت رسمى و صريح دستگاههاى صالح در عقد عهدنامه
برقرار شده باشد. معاهده با دو معيار مكتوب بودن و انعقاد بين دو يا چند كشور
شناخته مىشود و به نامهاى گوناگون مثل معاهده، عهدنامه، پروتكل، ميثاق، پيمان،
منشور، قرارداد، كنوانسيون، موافقتنامه و نظاير اينها ناميده مىشود. [2] معاهده در اصطلاح فقهى انعقاد قرارداد
مبنى بر ترك جنگ [با غير مسلمانها] براى مدّت معيّن است.
[3] مقصود ما در اين مدخل اعمّ از عهد خاصّ است. در اين مدخل از واژه
«عهد» و آنچه به معناى آن است، استفاده شده است.
اهمّ عناوين: احكام معاهده، فسخ معاهده، معاهده با اهلكتاب، معاهده
صلح، ناقضان معاهده، نقض معاهده و وفاى به معاهده.
احكام معاهده
1. جواز انعقاد پيمان عدم تعرّض، با جوامع غير مسلمان: