«مرگ» اسم از مردن، مردن، باطل شدن قوّت حيوانى و قدرت غريزى، فناى
حيات و نيست شدن زندگانى، موت، وفات، اجل و از گيتى رفتن است. [3] در اين مدخل از واژههاى «موت»، «هلك»
و «وفى»،
[1] . مراد از «انما النجوى» نجواى منافقان و كفار است كهموجب
ايذا و غم و اندوه مؤمنان مىشود. (التبيان، ج 9، ص 549؛ التفسير المنير، ج 28، ص
31)
[2] . منافقان، علاوه بر كنيزان با زنان آزاده نيز شوخىمىكردند،
اما وقتى به آنان اعتراض مىشد مىگفتند: ما گمان كرديم آنها كنيزند، و خداوند با
دستور مذكور در آيه بهانهشان را از بين برد، همچنين طبق آيه 60 خداوند منافقان را
تهديد كرد تا از مراوده با زنان و مزاحمت نسبت به آنان دست بردارند. (مجمع البيان،
ج 7- 8، ص 580)