قُلْ يا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلى مَكانَتِكُمْ إِنِّي عامِلٌ
فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ.
زمر (39) 39
وَ قِيلِهِ يا رَبِّ إِنَّ هؤُلاءِ قَوْمٌ لا يُؤْمِنُونَ.
زخرف (43) 88
قُلْ يا أَيُّهَا الْكافِرُونَ وَ لا أَنْتُمْ عابِدُونَ ما
[1] . در شأن نزول آيه نقل شده كه گذر گروهى از اشراف قريش به
پيامبر صلى الله عليه و آله افتاد، در حالى كه صهيب، خباب، بلال، عمّار و برخى
ديگر از صحابه فقير نزد حضرت بودند. اشراف، خطاب به حضرت- با اشاره به افرادى كه
اطراف حضرت بودند- گفتند: آيا به اين افراد راضى شدهاى!؟ ما بياييم پيرو چنين
افرادى باشيم؟!. اينان را از خود دور كن شايد پيرو تو شويم. (مجمعالبيان، ج 3-/
4، ص 472)