[1] مِنْ أَنْفُسِهِمْ يَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِهِ وَ يُزَكِّيهِمْ وَ يُعَلِّمُهُمُ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ إِنْ كانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ.

آل‌عمران (3) 164

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ‌ [2].

ضحى (93) 11

2227. نزول قرآن بر پيامبر صلى الله عليه و آله، نعمتى الهى:

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ‌ [3].

ضحى (93) 11

2228. شرح صدر، از نعمتهاى خدا به پيامبر صلى الله عليه و آله:

أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ.

انشراح (94) 1

2229. برداشته شدن بار سنگين گناه و اعطاى مقام عصمت، از نعمتهاى خدا به پيامبر صلى الله عليه و آله:

وَ وَضَعْنا عَنْكَ وِزْرَكَ‌ الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ‌ [4].

انشراح (94) 2 و 3

2230. رفعت نام و آوازه نيك پيامبر صلى الله عليه و آله در جهان، از نعمتهاى خدادادى محمّد صلى الله عليه و آله:

وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ.

انشراح (94) 4

نيز---) تفضّل به محمّد صلى الله عليه و آله، عطاياى خدا به محمد صلى الله عليه و آله‌

نفرينهاى محمّد صلى الله عليه و آله‌

2231. نفرين پيامبر صلى الله عليه و آله براى نابودى دشمنان خشمگين دين:

... قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ‌ ....

آل‌عمران (3) 119

2232. پيامبر صلى الله عليه و آله مأمور دعوت از نصارا، براى مباهله و درخواست لعنت براى دروغگويان:

فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبِينَ.

آل‌عمران (3) 61

نگرانى محمّد صلى الله عليه و آله‌

2233. نگرانى پيامبر صلى الله عليه و آله از انقطاع وحى، پس از وقفه‌اى كوتاه در نزول آن:

وَ الضُّحى‌ وَ اللَّيْلِ إِذا سَجى‌ ما وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَ ما قَلى‌ [5].

ضحى (93) 1-/ 3

نيز---) دلدارى به محمّد صلى الله عليه و آله‌

نماز محمّد صلى الله عليه و آله‌

2234. نماز، از تكاليف الهى بر محمّد صلى الله عليه و آله:

وَ أَقِمِ الصَّلاةَ ....

هود (11) 114

وَ أَقِمِ الصَّلاةَ ....

اسراء (17) 78

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ‌ ....

اسراء (17) 79

... وَ أَقِمِ الصَّلاةَ ....

عنكبوت (29) 45

فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ [6].

كوثر (108) 2

[1] . «مَنّ» به معناى نعمت سنگين و گرانقدر است. (مفردات، «مَنَنَ»، ص 777)

[2] . گفته شده: مقصود از «نعمت»، نبوّت پيامبر صلى الله عليه و آله است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 768)

[3] . گفته شده: مقصود از «بنعمة ربّك»، قرآن است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 768)

[4] . بنا بر قولى، مقصود از آيه، عصمت پيامبر صلى الله عليه و آله است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 770)

[5] . در شأن نزول آيات مذكور آمده: چند روزى وحى از رسول خدا صلى الله عليه و آله قطع شد. همين امر موجب شد كه مشركان بگويند: خداى محمّد صلى الله عليه و آله با وى وداع كرده و او را مورد غضب قرار داده است، لذا خداوند براى رفع نگرانى آن حضرت آيات ياد شده را نازل كرد. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 764-/ 765)

[6] . مقصود از «فصلّ» برگزارى نماز است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 837)