[1] . سياق آيات، عظمت اين آيات و نشانههاى ارائه شده به پيامبر
صلى الله عليه و آله را مىرساند. (الميزان، ج 13، ص 7)
[2] . جمله «إنّه هو السّميع البصير» تعليل براى اسراء است، زيرا
خدا به گفتار و رفتار بندهاش آگاه و شنوا است و مىديد كه پيامبر صلى الله عليه و
آله خواهان اين اكرام معراج است. (الميزان، ج 13، ص 7)
[3] . از امام صادق عليه السلام روايت شده: شبى كه رسولاللّه صلى
الله عليه و آله را [از مكّه به مسجدالاقصى] بردند آن حضرت نماز عشا و صبح را در
مكّه خواند. (تفسير عيّاشى، ج 2، ص 279، ح 11)
[4] . پيامبراكرم صلى الله عليه و آله [در وصف معراج خود] فرمود:
توفيقى از پروردگارم بود كه چشمم را بستم. ديدهام ناتوان و از نگاه پوشيده شد. در
آن حال با قلب خود بسان چشم، بلكه بهتر و دورتر را مىديدم و اين سخن خدا است كه
مىفرمايد: «ما زاغ البصر و ما طغى لقد رأى» و من نورى مانند نخ سوزن بين خود و
خدا مىديدم. (تأويل الآيات الظّاهره، ص 606؛ بحارالانوار، ج 36، ص 162، ح 144)
[5] . در احتمالى، منظور از «معاد»، بهشت است. (مجمعالبيان، ج 7-/
8، ص 420)