بقره (2) 151؛ آلعمران (3) 32 و 53 و 81 و 86 و 101 و 132 و 144 و
153 و 164 و 172 و 183 و 184؛ نساء (4) 13 و 14 و 42 و 59 و 61 و 64 و 69 و 79 و
80 و 83 و 100 و 115 و 136 و 170؛ مائده (5) 15 و 19 و 33 و 41 و 55 و 56 و 67 و
70 و 83 و 92 و 99 و 104؛ انعام (6) 9 و 10 و 34؛ اعراف (7) 157 و 158؛ انفال (8)
1 و 13 و 20 و 24 و 27 و 41 و 46؛ توبه (9) 1 و 3 و 7 و 13 و 16 و 24 و 26 و 29 و
33 و 54 و 59 و 62 و 63 و 65 و 71 و 74 و 80 و 81 و 84 و 86 و 88 و 91 و 94 و 97 و
99 و 105 و 107 و 120 و 128؛ رعد (13) 30 و 32؛ اسراء (17) 93 و 94 و 105؛ انبياء
(21) 25 و 107؛ حج (22) 52 و 78؛ مؤمنون (23) 69؛ نور (24) 47 و 48 و 50 و 51 و 52
و 54 و 56 و 62 و 63؛ فرقان (25) 27 و 30 و 41 و 56؛ شعراء (26) 27؛ عنكبوت (29)
18؛ روم (30) 47؛ احزاب (33) 12 و 21 و 22 و 29 و 31 و 33 و 36 و 40 و 45 و 53 و
57 و 66 و 71؛ سبأ (34) 28؛ فاطر (35) 4 و 24؛ يس (36) 3؛ غافر (40) 78؛ فصّلت
(41) 43؛ شورى (42) 48؛ دخان (44) 13؛ احقاف (46) 9 و 35؛ محمّد (47) 32 و 33؛ فتح
(48) 8 و 9 و 12 و 13 و 17 و 26 و 28 و 29؛ حجرات (49) 1 و 3 و 7 و 14 و 15؛ حديد
(57) 7 و 8 و 28؛ مجادله (58) 4 و 5 و 8 و 9 و 12 و 13 و 20 و 22؛ حشر (59)
[1] . بنا بر روايتى كه از آن حضرت نقل شده كه من اجابت شده دعاى
ابراهيم عليه السلام هستم، مراد از «رسولًا منهم» پيامبر صلى الله عليه و آله است،
(التبيان، ج 1، ص 466) ابراهيم عليه السلام در حالى كه پايههاى خانه كعبه را بالا
مىبرد. گفت: پروردگارا، در ميان آنان پيامبرى از خودشان مبعوث كن. و من دعوت
ابراهيم عليه السلام هستم.. (الدّرّالمنثور، ج 1، ص 334)