وَ كَذلِكَ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا ما كُنْتَ تَدْرِي مَا الْكِتابُ وَ لَا الْإِيمانُ‌ ....

شورى (42) 52

713. هماهنگى صفات پيامبراكرم صلى الله عليه و آله با اوصاف ياد شده از آن حضرت در كتابهاى آسمانى، نشانه صداقت آن حضرت، در ادّعاى رسالت:

وَ لَمَّا جاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ كِتابَ اللَّهِ وَراءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لا يَعْلَمُونَ.

بقره (2) 101

وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَةٍ ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى‌ ذلِكُمْ إِصْرِي قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدِينَ.

آل‌عمران (3) 81

فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ مِمَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ فَسْئَلِ الَّذِينَ يَقْرَؤُنَ الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكَ لَقَدْ جاءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلا تَكُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ‌ [1].

يونس (10) 94

714. آگاهى عالمان اهل‌كتاب به خصوصيّات و صفات پيامبر صلى الله عليه و آله و انطباق آن با كتابهاى‌شان، نشانه صداقت آن حضرت، در ادّعاى رسالت:

فَإِنْ كُنْتَ فِي شَكٍّ مِمَّا أَنْزَلْنا إِلَيْكَ فَسْئَلِ الَّذِينَ يَقْرَؤُنَ الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكَ لَقَدْ جاءَكَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلا تَكُونَنَّ مِنَ المُمْتَرِينَ.

يونس (10) 94

وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَكَ إِلَّا رِجالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌ [2].

انبياء (21) 7

715. آگاهى و خبر دادن پيامبر صلى الله عليه و آله از تاريخ نوح عليه السلام و قومش، نشانه صداقت آن حضرت در ادّعاى نبوّت و رسالت خويش:

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‌ قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُبِينٌ‌ تِلْكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيها إِلَيْكَ ما كُنْتَ تَعْلَمُها أَنْتَ وَ لا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هذا [3] ...

هود (11) 25 و 49

716. آگاهى و خبر دادن پيامبر صلى الله عليه و آله از قصّه يوسف عليه السلام و برادرانش، نشانه صداقت آن حضرت در ادّعاى رسالت و نبوّت:

ذلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَ هُمْ يَمْكُرُونَ‌ [4].

يوسف (12) 102

717. بيان سرگذشت موسى عليه السلام و وحى به آن حضرت در قرآن، نشانه صداقت پيامبر صلى الله عليه و آله در ادّعاى نبوّت و رسالت:

وَ ما كُنْتَ بِجانِبِ الْغَرْبِيِّ إِذْ قَضَيْنا إِلى‌ مُوسَى الْأَمْرَ وَ ما كُنْتَ مِنَ الشَّاهِدِينَ‌ وَ لكِنَّا أَنْشَأْنا قُرُوناً فَتَطاوَلَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ وَ ما كُنْتَ ثاوِياً فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُوا عَلَيْهِمْ آياتِنا وَ لكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ‌ وَ ما كُنْتَ بِجانِبِ الطُّورِ إِذْ نادَيْنا

[1] . بنا بر احتمالى، مقصود از «فسئل الّذين» پرسش از صفات پيامبر صلى الله عليه و آله است كه در كتابهاى اهل‌كتاب به وى بشارت داده شده و آن صفات با پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله منطبق بود. (مجمع‌البيان، ج 5-/ 6، ص 201)

[2] . بنا بر قولى، مقصود از «اهل الذكر» اهل تورات و انجيل است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 64)

[3] . «تلك» اشاره به مطالب ذكر شده در آيات پيشين است‌كه مربوط به ذكر تاريخ نوح عليه السلام و برخورد آنان مى‌باشد و از آنجا كه پيامبر صلى الله عليه و آله امّى بوده و پيش از رسالت خود نه سوادى داشته و نه اطّلاعى از آن، و همه آگاهيهاى آن حضرت، بعد از رسيدن به مقام نبوّت بوده، معلوم مى‌شود كه در ادّعاى رسالت خود صداقت داشته است.

[4] . «ذلك» اشاره به قصّه يوسف عليه السلام است. (الميزان، ج 11، ص 250)