[1] مِنَ الْأُولى‌ وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى‌ أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوى‌ وَ وَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدى‌ وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ.

ضحى (93) 3-/ 7 و 11

18. نزول ملائكه‌

1812. دلدارى خدا به پيامبر صلى الله عليه و آله در غزوه بدر، با وعده امداد ملائكه، پس از تنگناى به وجود آمده براى مسلمانان:

إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُمْ بِأَلْفٍ مِنَ الْمَلائِكَةِ مُرْدِفِينَ‌ [2].

انفال (8) 9

19. وعده امداد

1813. دلدارى خداوند با وعده بر نصرت و راهبرى پيامبر صلى الله عليه و آله و مؤمنان، در برابر دشمنان‌شان:

وَ كَذلِكَ جَعَلْنا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِينَ وَ كَفى‌ بِرَبِّكَ هادِياً وَ نَصِيراً.

فرقان (25) 31

1814. دلدارى خداوند به پيامبراكرم صلى الله عليه و آله، در بازگشت دوباره آن حضرت به مكّه:

إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى‌ مَعادٍ [3] ...

قصص (28) 85

1815. دلدارى خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله، در برابر مشكلات رسالت و وعده نصرت و پيروزى به آن حضرت:

قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَكُمُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنِ اهْتَدى‌ فَإِنَّما يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ وَ مَنْ ضَلَّ فَإِنَّما يَضِلُّ عَلَيْها وَ ما أَنَا عَلَيْكُمْ بِوَكِيلٍ‌ وَ اتَّبِعْ ما يُوحى‌ إِلَيْكَ وَ اصْبِرْ حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ [4] الْحاكِمِينَ.

يونس (10) 108 و 109

20. وعده انتقام از كافران‌

1816. دلدارى خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله، با وعده انتقام از كافران مكّه:

فَلا تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِمَّا يَعْبُدُ هؤُلاءِ ما يَعْبُدُونَ إِلَّا كَما يَعْبُدُ آباؤُهُمْ مِنْ قَبْلُ وَ إِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنْقُوصٍ.

هود (11) 109

وَ كَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْناهُمْ فَلا ناصِرَ لَهُمْ.

محمّد (47) 13

1817. دلدارى خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله، در برابر ستم ظالمان و انتقام از آنان:

وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلًا عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّما يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الْأَبْصارُ.

ابراهيم (14) 42

1818. دلدارى خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله، با تذكّر آخرت و انتقام الهى از كافران:

فَاصْبِرْ عَلى‌ ما يَقُولُونَ‌ ... وَ اسْتَمِعْ يَوْمَ يُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَكانٍ قَرِيبٍ‌ يَوْمَ يَسْمَعُونَ‌

(1) . در شأن نزول سوره ضحى‌ از ابن‌عبّاس آمده كه وحى به مدّت پانزده روز بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل نشد. مشركان بر حضرتش خرده گرفته، مى‌گفتند: خداوند، او را واگذاشته و دشمن داشته است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 764)

(2) . آيه، درباره جنگ بدر است. (تفسير التحريروالتنوير، ج 5، جزء 9، ص 274)

(3) . برخى گفته‌اند: مقصود از «معاد» در آيه؛ مكّه است. نكره آوردن «معاد»، بيانگر اهمّيّت آن است، زيرا با بازگشت پيامبر صلى الله عليه و آله به مكّه، عزّت اسلام و مسلمانان آشكار شد. خداوند با اين آيه به پيامبر صلى الله عليه و آله آن هم در حالى كه در مكّه مورد تهديد و اذيّت بوده، وعده نصرت داده است. (الكشّاف، ج 3، ص 436)

(4) . آيه شريفه «واتّبع ما يوحى‌ اليك ...» در تعزيت و دلدارى به پيامبر صلى الله عليه و آله است كه در دعوت خود نسبت به اذيّت و مخالفت مردم صبر كند تا خداوند او را يارى كند و بر آنان غلبه نمايد. (التّفسير المنير، ج 11، ص 287؛ تفسير التحريروالتنوير، ج 6، جزء 11، ص 310)