1769. دلجويى خداوند از پيامبر صلى الله عليه و آله، با امر به صبر
در برابر دشمنيهاى كافران با آن حضرت:
تِلْكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيها إِلَيْكَ ما كُنْتَ
تَعْلَمُها أَنْتَ وَ لا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هذا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعاقِبَةَ
لِلْمُتَّقِينَ.
هود (11) 49
وَ اصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ.
هود (11) 115
وَ اصْبِرْ وَ ما صَبْرُكَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لا تَحْزَنْ
عَلَيْهِمْ وَ لا تَكُ فِي ضَيْقٍ مِمَّا يَمْكُرُونَ.
نحل (16) 127
(1) . در شأن نزول آمده است: جماعتى از يهود، نزدرسولخدا صلى الله
عليه و آله آمدند. حضرت به آنان فرمود: به خدا سوگند! مىدانم كه شما مىدانيد كه
من رسول خدا هستم. يهوديان گفتند: اين مسئله را ما نمىدانستيم. پس خداوند اين آيه
شريفه را براى تسليت و دلدارى پيامبراكرم صلى الله عليه و آله نازل كرد.
(مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص 219؛ الدّرّالمنثور، ج 2، ص 750)
(2) . «ان تتوبا الى اللّه ...» خطاب به عايشه و حفصه است.
(الجوهرالثّمين، ج 6، ص 242)
(3) . آيه شريفه به اين مطلب اشاره دارد كه اگر اسيران پس ازآزادى
بخواهند به تو خيانت كنند و يار دشمنان تو باشند، بار ديگر گرفتار مىشوند.
(مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص 560)