فَلا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ.

يس (36) 76

ما يُقالُ لَكَ إِلَّا ما قَدْ قِيلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَ ذُو عِقابٍ أَلِيمٍ.

فصّلت (41) 43

فَاصْبِرْ عَلى‌ ما يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ.

ق (50) 39

نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَقُولُونَ وَ ما أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخافُ وَعِيدِ.

ق (50) 45

وَ اصْبِرْ عَلى‌ ما يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلًا وَ ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِيلًا.

مزمّل (73) 10 و 11

9. پيش‌بينى غصب حكومت‌

1759. دلدارى به پيامبر صلى الله عليه و آله، در مورد نگرانى آن حضرت از پيش‌بينى به‌دست گرفتن حكومت اسلامى از سوى بنى‌اميّه:

وَ إِذْ قُلْنا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحاطَ بِالنَّاسِ وَ ما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْناكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَ الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ وَ نُخَوِّفُهُمْ فَما يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْياناً كَبِيراً [1].

اسراء (17) 60

10. تكذيب كافران‌

1760. دلدارى خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله با وعده نصرت در دنيا و پاداش در آخرت، در مقابل اذيّت و تكذيب كافران:

فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌ‌ [2] ...

غافر (40) 55

1761. تسلّا و دلدارى خداوند به پيامبر صلى الله عليه و آله، در برابر تكذيب و مخالفتهاى مشركان:

قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَيَحْزُنُكَ الَّذِي يَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ لا يُكَذِّبُونَكَ وَ لكِنَّ الظَّالِمِينَ بِآياتِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ‌ وَ لَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلى‌ ما كُذِّبُوا وَ أُوذُوا حَتَّى أَتاهُمْ نَصْرُنا وَ لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِ اللَّهِ وَ لَقَدْ جاءَكَ مِنْ نَبَإِ الْمُرْسَلِينَ‌ وَ إِنْ كانَ كَبُرَ عَلَيْكَ إِعْراضُهُمْ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ نَفَقاً فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّماً فِي السَّماءِ فَتَأْتِيَهُمْ بِآيَةٍ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَجَمَعَهُمْ عَلَى الْهُدى‌ فَلا تَكُونَنَّ مِنَ الْجاهِلِينَ.

انعام (6) 33-/ 35

وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا صُمٌّ وَ بُكْمٌ فِي الظُّلُماتِ مَنْ يَشَأِ اللَّهُ يُضْلِلْهُ وَ مَنْ يَشَأْ يَجْعَلْهُ عَلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌ وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى‌ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْناهُمْ بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ.

انعام (6) 39 و 42

(1) . از حضرت على عليه السلام روايت شده است: رسول خدا صلى الله عليه و آله بر منبر بود كه لحظه‌اى خواب، چشم او را ربود. در خواب، مردانى را ديد كه چون بوزينگان بر منبر آن حضرت مى‌جهند و مردم را به روش گذشتگان [دوران جاهليّت‌] بازمى‌گردانند. پيامبر صلى الله عليه و آله در حالى كه نشسته بود به خود آمد و آثار حزن و اندوه در چهره‌اش نمايان شد. جبرئيل اين آيه را براى حضرت آورد: «و ما جعلنا الرّؤيا الّتى أريناك إلّافتنة للنّاس و الشّجرة الملعونة فى القرآن ...» يعنى بنى‌اميّه. (بحارالانوار، ج 55، ص 350؛ فتح‌القدير، ج 3، ص 342؛ شرح ابن‌ابى‌الحديد، ج 9، ص 320 و ج 15، ص 175؛ الدّرّالمنثور، ج 4، ص 191) در نقل ديگر از ابن عباس آمده است: «شجره ملعونه» بنى‌اميّه يعنى «حكم‌بن‌ابى‌العاص» است كه پيامبر صلى الله عليه و آله در خواب ديد فرزندان مروان بن حكم بر منبر پيامبر صلى الله عليه و آله بالا مى‌روند. (التّفسير الكبير، ج 7، ص 361؛ انوار التنزيل، بيضاوى، ج 3، ص 454؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 10، ص 245)

(2) . مراد از «صبر»، مقاومت در مقابل اذيّت و تحمّل مشقّت در برابر تكذيب پيامبر صلى الله عليه و آله است. مقصود از «وعد اللّه» وعده نصرت به آن حضرت در دنيا و پاداش در آخرت است. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 821)