... وَ بَناتِ عَمِّكَ وَ بَناتِ عَمَّاتِكَ وَ بَناتِ خالِكَ وَ بَناتِ خالاتِكَ‌ ....

احزاب (33) 50

1507. مأموريّت پيامبر صلى الله عليه و آله براى انذار خويشاوندان و اخطار به آنها، درباره عواقب شرك‌ورزى و مخالفت با خدا:

وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ‌ فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِي‌ءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ.

شعراء (26) 214 و 216

1508. بنى‌عبدمناف، از بستگان پيامبر صلى الله عليه و آله و حضرت مأمور به دعوت و انذار آنان:

وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ‌ [1].

شعراء (26) 214

1509. بنى‌هاشم، از ذى‌القربى‌ و خويشانِ پيامبر صلى الله عليه و آله و صاحب سهم (خمس) از غنايم و فى‌ء:

وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‌ [2] ...

انفال (8) 41

وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ‌ [3].

شعراء (26) 214

ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‌ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‌ فَلِلَّهِ‌ ... وَ لِذِي‌ الْقُرْبى‌ [4] ...

حشر (59) 7

1510. پيامبر صلى الله عليه و آله، موظّف به برخورد مناسب با خويشاوندان، با بيانى نرم و دلپذير، در صورت خوددارى از كمك به آنان، به علّت ناتوانى مالى:

وَ آتِ ذَا الْقُرْبى‌ حَقَّهُ وَ الْمِسْكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً وَ إِمَّا تُعْرِضَنَّ عَنْهُمُ ابْتِغاءَ رَحْمَةٍ مِنْ رَبِّكَ تَرْجُوها فَقُلْ لَهُمْ قَوْلًا مَيْسُوراً.

اسراء (17) 26 و 28

خويشاوندى با محمّد صلى الله عليه و آله‌

1511. مانع نبودن خويشاوندى مخالفان اسلام با پيامبر صلى الله عليه و آله، از نكوهش خداوند درباره آنان:

تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَ‌ [5].

مسد (111) 1

1512. مانع نبودن خويشاوندى با پيامبر صلى الله عليه و آله از عذاب قيامت، به سبب شرك آنان:

ما كانَ لِلنَّبِيِّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَ لَوْ كانُوا أُولِي قُرْبى‌ مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحابُ الْجَحِيمِ.

توبه (9) 113

خيانت به محمّد صلى الله عليه و آله‌

1513. خيانت به خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله، حرام و به دور از شأن اهل ايمان:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَخُونُوا اللَّهَ‌

(1) . بنا بر رواياتى، مقصود از «عشيرتك الأقربين» بنى‌عبدمناف است كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آغاز، به دعوت آنان مأمور شد. (جامع‌البيان، ج 11، جزء 19، ص 146؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 13، ص 96) گفتنى است بنى‌عبدمناف عبارت‌اند از: هاشم، عبدشمس، مطلّب و نوفل. (المفصل فى تاريخ العرب، ج 7، ص 302)

(2) . برخى مفسّران، مقصود از «ذى‌القربى‌» را بنى‌هاشم دانسته‌اند كه خداوند بخشى از غنايم و فى‌ء را به آنان اختصاص داد كه بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله در اختيار امام معصوم عليه السلام است. (مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 836 و ج 9-/ 10، ص 391)

(3) . مقصود از «اقربين» طبق گفته برخى مفسّران، بنى‌عبدالمطلب و بنى‌هاشم است. (جامع‌البيان، ج 11، جزء 19، ص 148؛ مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 322)

(4) . برخى مفسّران، مقصود از «ذى‌القربى‌» را بنى‌هاشم دانسته‌اند كه خداوند بخشى از غنايم و فى‌ء را به آنان اختصاص داد كه بعد از پيامبر صلى الله عليه و آله در اختيار امام معصوم عليهم السلام است. (مجمع‌البيان، ج 3-/ 4، ص 836 و ج 9-/ 10، ص 391)

(5) . ابولهب [عبدالعزى بن عبدالمطلب‌]، عموى پيامبر صلى الله عليه و آله و از دشمنان سرسخت آن حضرت بود. (البدء و التّاريخ، ج 4، ص 155)