يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ
فَوْقَ
(1) . مقصود از اولويّت پيامبر صلى الله عليه و آله بر مؤمنان،
ترجيح جانبپيامبر صلى الله عليه و آله در تمامى امور، بر جانب مؤمنان است. اگر
مسئله حفظ جان باشد و امر دائر باشد بين حفظ جان پيامبر صلى الله عليه و آله و حفظ
جان مؤمنان، حفظ جان پيامبر صلى الله عليه و آله مقدم است و اگر امر دائر شد بين
احترام و تكريم مؤمن و احترام پيامبر صلى الله عليه و آله، تكريم پيامبر صلى الله
عليه و آله مقدّم است. اگر نفس مؤمن چيزى را خواهش كرد و پيامبر صلى الله عليه و
آله دستور ديگرى داشت، امر پيامبر صلى الله عليه و آله و خواسته آن حضرت بر خواسته
نفس مؤمن مقدّم است. خلاصه پيامبر صلى الله عليه و آله در تمامى امور دنيا و آخرت
بر مؤمنان مقدّم است. (الكشّاف، ج 3، ص 523؛ الميزان، ج 16، ص 276)
(2) . اولويّت آن حضرت بر نبوّت تعليق شده و حاكى ازدخالت مقام
نبوّت آن حضرت در ايجاد اين حق است.
(3) . «فاعف عنهم» اشاره به امورى است كه بين پيامبر صلى الله عليه
و آله ومؤمنان وجود دارد. (مجمعالبيان، ج 1-/ 2، ص 869) روشن است كه دستور به عفو
در جايى معنا دارد كه حقّى از شخصى برعهده ديگران باشد.
(4) . «فاعف عنهم» عفو و گذشت پيامبر صلى الله عليه و آله از مردم،
نسبت به حقوق شخصى خود است. (روحالمعانى، ج 3، جزء 4، ص 166)
(5) . «توقّروه» يعنى او را بزرگ شمرده، با عظمت ياد كنيد.
(مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 171؛ فتحالقدير، ج 5، ص 47)