(1) . در شأن نزول آيه آمده كه منافقان به سركردگى
«عبداللّهبنابىّ» در غزوه بنىالمصطلق تصميم گرفتند پس از بازگشت به همراهان
محمّد صلى الله عليه و آله انفاق نكنند تا آنان از اطراف آن حضرت پراكنده شوند.
(مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 442؛ الكشاف، ج 4، ص 542)
(2) . مقصود از «قوم»، بنىنضير است كه هنگام حضور رسولخدا صلى
الله عليه و آله در ميان آنان براى كشتن وى توطئه كردند. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص
262)
(3) . بر اساس شأن نزول آيه مزبور است. (همان، ج 9-/ 10، ص 386)
(4) . مقصود از «همَّ قوم» يهود بنىنضير است كه قصد ترور پيامبر
صلى الله عليه و آله را داشتند. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص 262)
(5) . آيه مزبور، در مورد توطئه مشركان در دارالنّدوه عليه پيامبر
صلى الله عليه و آله است. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص 826؛ الكشاف، ج 2، ص 215)
(6) . طبق يك احتمال، فتنه پيشين منافقان، توطئه ترورپيامبر صلى
الله عليه و آله هنگام بازگشت از تبوك بوده است. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 55)
(7) . آيه به جريان توطئه منافقان اشاره دارد كه براى رم دادن شتر
پيامبر صلى الله عليه و آله و به قتل رساندن وى، پس از مراجعت از تبوك تبانى
كردند، ولى خداوند آن حضرت را مطّلع ساخت. (مجمعالبيان، ج 5-/ 6، ص 70)