و 92 و 98 و 99؛ نحل (16) 33 و 68 و 102 و 110 و 119 و 124 و 125؛ اسراء (17) 17 و 20 و 23 و 28 و 30 و 38 و 39 و 46 و 55 و 57 و 60 و 65 و 79 و 87؛ كهف (18) 24 و 27 و 46 و 48 و 49 و 58؛ مريم (19) 2 و 64 و 68 و 71 و 76؛ طه (20) 129-/ 131؛ انبياء (21) 46؛ حج (22) 47 و 54 و 67؛ مؤمنون (23) 72 و 93 و 94 و 97 و 98 و 118؛ فرقان (25) 16 و 20 و 30 و 31 و 45 و 54؛ شعراء (26) 9 و 10 و 68 و 104 و 122 و 140 و 159 و 175 و 191؛ نمل (27) 73 و 74 و 78 و 93؛ قصص (28) 46 و 59 و 68 و 69 و 86 و 87؛ عنكبوت (29) 10؛ سجده (32) 3 و 25؛ احزاب (33) 2؛ سبأ (34) 6 و 21؛ صافّات (37) 149 و 180؛ ص (38) 9 و 71؛ غافر (40) 6 و 55؛ فصّلت (41) 38 و 43 و 45 و 46 و 53؛ شورى (42) 14؛ زخرف (43) 32 و 35 و 77؛ دخان (44) 6 و 57؛ جاثيه (45) 17؛ ق (50) 39؛ طور (52) 7 و 29 و 37 و 48؛ نجم (53) 30 و 32 و 42 و 55؛ الرّحمن (55) 27 و 78؛ واقعه (56) 74 و 96؛ قلم (68) 2 و 7 و 19 و 48؛ حاقّه (69) 17 و 52؛ مزمّل (73) 8 و 20؛ مدّثر (74) 3 و 7 و 31؛ قيامت (75) 12 و 30؛ انسان (76) 24 و 25؛ نبأ (78) 36؛ نازعات (79) 44؛ بروج (85) 12؛ اعلى (87) 1؛ فجر (89) 6 و 13 و 14 و 22؛ ضحى (93) 3 و 5 و 11؛ انشراح (94) 8؛ علق (96) 1 و 3 و 8؛ زلزال (99) 5؛ فيل (105) 1؛ كوثر (108) 2؛ نصر (110) 3

871. دستور نماز شب به محمّد صلى الله عليه و آله، در جهت پرورش و تربيت او براى رسيدن به مقام محمود:

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسى‌ أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً.

اسراء (17) 79

872. دستور خداوند به عبادت شبانه و توجّه به خدا، در راستاى تربيت و آماده شدن محمّد صلى الله عليه و آله براى دريافت وحى:

يا أَيُّهَا الْمُزَّمِّلُ‌ قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِيلًا أَوْ زِدْ عَلَيْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِيلًا إِنَّا سَنُلْقِي عَلَيْكَ قَوْلًا ثَقِيلًا إِنَّ ناشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِيلًا.

مزمّل (73) 1-/ 6

ترس محمّد صلى الله عليه و آله---) خوف محمّد صلى الله عليه و آله، خوف از خدا

تسبيح محمّد صلى الله عليه و آله‌

873. پيامبر صلى الله عليه و آله، مأمور تسبيح و تنزيه پروردگار خويش، هم‌زمان با آغاز هر كار و تلاش:

وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ‌ [1].

طور (52) 48

874. پيامبر صلى الله عليه و آله، موظّف به تسبيح و تنزيه خداوند:

قُلْ‌ ... وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ.

يوسف (12) 108

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ‌ ....

حجر (15) 98

... قُلْ سُبْحانَ رَبِّي‌ ....

اسراء (17) 93

... وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها وَ مِنْ آناءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرافَ النَّهارِ ....

طه (20) 130

... وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهِ‌ ....

فرقان (25) 58

... وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكارِ.

غافر (40) 55

... وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُرُوبِ‌ وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ أَدْبارَ السُّجُودِ.

ق (50) 39 و 40

(1) . مقصود از «حين تقوم» در احتمالى، هنگام برخاستن پيامبر صلى الله عليه و آله براى تلاش است. (الميزان، ج 19، ص 24)