ملائكه در محراب---) همين مدخل، محراب داود عليه السلام
نماز در محراب---) همين مدخل، زكريّا عليه السلام در محراب
مُحَرِّم/ اسماوصفات
---) حرمت
محرميّت
محرميّت، مصدر جعلى از مادّه «حرم» به معناى اقربا و خويشاوندانى
است كه ازدواج با آنها حرام شده است «1» و در فقه به محرميّت نسبى، رضاعى، مصاهرهاى، تقسيم شده است، «2» با اين توضيح كه ولادت، باعث ايجاد
نسبت و رابطهاى مىگردد كه موجب احكام خاصّى مثل حرمت ازدواج و جواز نظر مىشود.
محارم نسبى عبارتند از: مادران، پدران، عمو، عمّه، خاله، دايى، برادر و خواهر. «3» همين رابطه در موارد رضاع و شير
دادن نيز مطرح است، به اين معنا كه مرضعه مادر رضاعى و شوهر او پدر رضاعى است و در
نتيجه دختران و پسران او برادر و خواهر رضاعى و برادران و خواهران آن زن، خاله و
دايى رضاعى و برادران شوهر زن، عمو و عمّه رضاعى مىباشند كه از آنها با عنوان
محارم رضاعى ياد مىشود. مصاهره نيز به معناى رابطهاى است كه بين هر يك از همسران
با خويشاوندان ديگرى به سبب ازدواج به وجود مىآيد و موجب مىشود كه ازدواج با
آنان حرام شود، يا به صورت عينى، همانند مادر زن و يا به صورت جمعى مثل جمع بين دو
خواهر در ازدواج كه مورد نظر در اين مدخل هر سه بخش آن مىباشد و از واژگان «حرّمت» و
«لايبدين» استفاده شده است. «4»
آثار محرميّت
1. جواز اظهار زينت
1. جواز اظهار زينت، به وسيله زنان، براى محارم خويش: