172. باغداران يمنى، گروهى مال دوست و خسيس:

إِنَّا بَلَوْناهُمْ كَما بَلَوْنا أَصْحابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّها مُصْبِحِينَ‌ وَ لا يَسْتَثْنُونَ‌ فَانْطَلَقُوا وَ هُمْ يَتَخافَتُونَ‌ أَنْ لا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُمْ مِسْكِينٌ‌ «1».

قلم (68) 17 و 18 و 23 و 24

173. ناسپاسى دشمنان دين در برابر نعمتهاى خداوند و دلبستگى شديد آنها به دارايى خويش، نشان بى‌توجّهى آنان به معاد:

إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ أَ فَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِي الْقُبُورِ وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ.

عاديات (100) 6 و 8 و 9

174. انفاق از اموال مورد علاقه، زمينه‌ساز رسيدن به مقام بِرّ:

لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَيْ‌ءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌ.

آل‌عمران (3) 92

175. شيفتگى مردمان نسبت به اموال و انعام (گاو، گوسفند، شتر) و كشاورزى و اسبهاى نشان‌دار:

زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنِينَ وَ الْقَناطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا ...

آل‌عمران (3) 14

176. مذمّت خدا از دلبستگى انسان به مال و منال با غفلت از ياد خدا:

قُلْ إِنْ كانَ‌ ... وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها ... أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ‌ ... فَتَرَبَّصُوا ...

توبه (9) 24

177. دلبستگى شديد انسان، به اموال و داراييهاى خويش:

... يَسْئَلْكُمْ أَمْوالَكُمْ‌ إِنْ يَسْئَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ يُخْرِجْ أَضْغانَكُمْ. «2»

محمّد (47) 36 و 37

178. دل نبستن به ثروت، توشه‌اى سودمند براى آخرت:

وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا كَلَّا إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا يَقُولُ يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي.

فجر (89) 20 و 21 و 24

179. رهايى از دلبستگى به اموال و اولاد و ترجيح ديندارى بر وابستگى به آنها، داراى پاداش بزرگ الهى:

إِنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ.

تغابن (64) 15

180. مذموم بودن دلبستگى و عشق شديد به مال:

وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا كَلَّا ...

فجر (89) 20 و 21

وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ أَ فَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِي الْقُبُورِ.

عاديات (100) 8 و 9

181. ضعف شديد انسان در آزمونهاى مالى و دست كشيدن از اموال:

إِنْ يَسْئَلْكُمُوها فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَ يُخْرِجْ أَضْغانَكُمْ.

محمّد (47) 37

182. دشمنان دين به دليل علاقه وافر به مال، گرفتار بخل و امساك حقوق خداوند:

إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ وَ إِنَّهُ لِحُبِ‌

[1] . اين باغ، در يمن و در شهر مروان بود. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 505)

[2] . از اينكه خداوند در كنار تشويق به ايمان و تقوا، فوراً به انسان يادآور شده كه هدف از اين ايمان و تقوا، گرفتن مال از ايشان نيست، استفاده مى‌شود كه دلبستگى انسان به مال زياد است و چه بسا بيشتر از ساير دلبستگيها است، زيرا خداوند تنها بر همين يك نكته اشاره فرموده است‌