لقاء، رو در رو قرار گرفتن با چيزى و رسيدن به آن است. «1» مقصود از لقاءاللَّه قرار گرفتن
بنده در موقف و جايگاهى است كه بين او و پروردگارش حجابى نباشد، چنان كه شأن روز
قيامت چنين است، زيرا قيامت، ظرف ظهور حقايق است.
«2» البته احتمالات ديگرى نظير اينكه لقاء به معناى رسيدن به پاداش و
يا بعث و قيامت باشد، نيز مطرح است. در اين مدخل معناى اعمّ آن مورد نظر است و از
مشتقّات «لقى»،
«ناظره»، و «ميقات»
استفاده شده است.
اهمّ عناوين: ايمان به لقاءاللَّه و كفر به لقاءاللَّه.
اميد به لقاءاللَّه
آثار اميد به لقاءاللَّه
1. ترك دنياطلبى
1. اميد به لقاءاللَّه، عامل پيراستگى از دلخوشى به دنيا و غافل
نبودن از آيات الهى: