2. توجّه انسان به آفرينش لب او از جانب خدا، زمينه‌اى براى درك قدرت خداوند:

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ أَ يَحْسَبُ أَنْ لَنْ يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ‌ ...

... وَ شَفَتَيْنِ.

بلد (90) 4 و 5 و 8 و 9

لب جهنّميان‌

3. جمع شدن پوست صورت و لبهاى جهنّميان و پيدا شدن دندانهاى آنان، بر اثر سوختن با آتش جهنم:

وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خالِدُونَ‌ تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ. «1»

مؤمنون (23) 103 و 104

4. بد منظر شدن جهنّميان، بر اثر جمع شدن لبها و پوست صورت‌شان:

وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ فَأُولئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خالِدُونَ‌ تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ.

مؤمنون (23) 103 و 104

نعمت لب‌

5. بى‌توجّهى به نعمت لبها و قدرت بيان، شگفت‌آور و مورد سرزنش:

أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ‌ .... وَ شَفَتَيْنِ.

بلد (90) 8 و 9

6. لب، از نعمتهاى الهى براى انسان و زمينه‌اى براى شكرگزارى او به درگاه خداوند:

أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ‌ .... وَ شَفَتَيْنِ‌ «2».

بلد (90) 8 و 9

لباس‌

لباس، هر چه در پوشند، پوشيدنى، پوشاك، پوشش، بالاپوش، جامه و كسوت است. «3» در اين مدخل از واژه‌هاى‌ «لباس» و «ثياب» و آنچه معناى لباس مى‌دهد، استفاده شده است.

اهمّ عناوين: احكام لباس، تشبيه به لباس، لباس آدم عليه السلام، لباس بهشتيان.

آفرينش لباس‌

1. مستور ماندن زشتيها و شرمگاه انسان، از اهداف آفرينش لباس:

يا بَنِي آدَمَ قَدْ أَنْزَلْنا عَلَيْكُمْ لِباساً يُوارِي سَوْآتِكُمْ وَ رِيشاً ...

اعراف (7) 26

2. محافظت از سرما (و گرما) و شدايد جنگ، از اهداف آفرينش لباس:

وَ اللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلالًا وَ جَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْجِبالِ أَكْناناً وَ جَعَلَ لَكُمْ سَرابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَ سَرابِيلَ تَقِيكُمْ بَأْسَكُمْ كَذلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ.

نحل (16) 81

(1) . «كالِحون» از «كلوح» به معناى جمع شدن لبها و پيداشدن دندانها است. (الميزان، ج 15-/ 16، ص 69)

(2) . خداوند، نعمتهاى الهى را گوشزد مى‌كند تا انسان شكر آن نعمتها را به‌جا آورد. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 748)

(3) . لغت‌نامه، ج 12، ص 17291، «لباس»