كتاب، در اصل اسم است براى صحيفه و آنچه در آن نوشته شده است.[3] منظور از كتابهاى آسمانى، تعاليم و
معارفى است كه از جانب خدا بر پيامبران نازل شده و به صورت كتاب درآمده است. در
اين مدخل از واژههاى «صُحُف»، «زُبُر»، «كتاب» و بعضى كلمات و آيات استفاده شده
است. انجيل، تورات و قرآن در جايگاه الفبايى خود بحث شده است.
اهمّ عناوين: ايمان به كتابهاى
آسمانى، تعاليم كتابهاى آسمانى و نقش كتابهاى آسمانى.
[1] . «الواح» جمع «لوح» به معناى صفحه چوبى و يا مثل آناست كه
براى نوشتن بهكار مىرود (مفردات، ص 750 «لوح») و مقصود از الواح موسى عليه
السلام صحيفههايى است كه تورات بر آن نگاشته شده است. (مجمعالبيان، ج 3-/ 4، ص
733)
[2] . «رَقّ» به معناى چيزى است كه بر آن نوشته مىشود، مانند
كاغذ. (مفردات، ص 361، «رق»)