جلد بيست و چهارم‌

كاتب/ اسماوصفات‌

اين اسم و صفت الهى از كَتَبَ به معناى حافظ اعمال و جزادهنده بر آنها، [1] نوشتن، نويسنده، پيمان بستن ذكر شده و به صورت اسمى يك بار و فعلى 20 بار در قرآن آمده است: [2]

... وَ إِنَّا لَهُ كاتِبُونَ.

انبياء (21) 94

بقره (2) 187؛ آل‌عمران (3) 181؛ نساء (4) 66 و 77 و 81؛ مائده (5) 21 و 32 و 45؛ انعام (6) 12 و 54؛ اعراف (7) 145 و 156؛ توبه (9) 51؛ مريم (19) 79؛ انبياء (21) 105؛ يس (36) 12؛ حديد (57) 27؛ مجادله (58) 21 و 22؛ حشر (59) 3

كاخ---) قصر

كار

آنچه از شخص صادر گردد و شخص خود را بدان مشغول سازد. [3] فعاليّتى كه به وسيله آن انسانها از طبيعت بهره مى‌گيرند و بدين‌سان بقاى خود را تأمين مى‌كنند. [4] در اين مدخل كارهاى معنوى از قبيل اعمال صالح، زشت و افعال اختيارى انسان مورد نظر نيست.

بلكه مقصود كار توليدى و اجتماعى و اقتصادى است و از واژه‌هاى «سعى» «كسب»، «فعل» و آنچه بر فعاليّتهاى توليدى و اقتصادى و اجتماعى دلالت مى‌كند، استفاده شده است.

اهمّ عناوين: ابزار كار و اقسام كار.

آداب كار

1. آغاز با نام خدا

1. فضيلت شروع كارها با نام خدا:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ [5].

حمد (1) 1

وَ قالَ ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ.

هود (11) 41

إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ.

نمل (27) 30

[1] . الاسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى‌، قرطبى، ج 1، ص 201.

[2] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1230-/ 1236.

[3] . لغت‌نامه، ج 11، ص 15817، «كار».

[4] . دائرةالمعارف تطبيقى علوم اجتماعى، ج 1، ص 423، «كار».

[5] . خداوند متعال، كلام خود را با «بسم اللّه» آغاز كرده است تا بندگان آن را بياموزند و در اعمال و گفتار خويش به نام خدا آغاز نمايند، بدين جهت مناسب‌تر اين است كه «بسم اللّه» متعلّق به فعل «ابْتَدى‌ء» باشد. (الميزان، ج 1، ص 15)