هر يك از برآمدگيها و مرتفعات سطح زمين را كه از خاك و سنگ فراوان
كانيهاى مختلف تشكيل شده و نسبت به زمينهاى اطراف، بسيار بلند باشد، كوه گويند.[2] در اين مدخل از واژههاى «جبل»،
«رواسى»، «ارسى»،
«صدف»، «طود»،
«طور» و ... استفاده شده است.
اهمّ عناوين: فوايد كوه، كوه از آيات
خدا و كوه در آستانه قيامت.
[1] . امام صادق عليه السلام فرمود: همانگونه كه نگاه از شيشه
عبورمىكند [و آن سوى شيشه را مىبيند] در نقرههاى بهشتى نيز نگاه عبور مىكند.
(مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 621)