كودك، طفل، بچّه، فرزندى كه به حدّ بلوغ نرسيده است[2]. در اين مدخل از واژههاى «حُلُم»،
«صبىّ»، «طفل»،
«غلام»، «يتيم» و مشتقّات
«ولد» استفاده شده است.
[1] . اين آيه در پى طعنه و گفتار گستاخانه عمروبنعاص نسبت به
پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده است. (ر. ك: تفسير قمى، ج 2، ص 447؛ تفسير
نورالثقلين، ج 5، ص 685، ح 25)