ارْكَبْ مَعَنا وَ لا تَكُنْ مَعَ الْكافِرِينَ‌ ... فَقالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي‌ ... قالَ يا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صالِحٍ‌ ....

هود (11) 42 و 45 و 46

12. شفاعت نوح عليه السلام نزد خدا، براى نجات كنعان:

وَ نادى‌ نُوحٌ رَبَّهُ فَقالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي وَ إِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُ‌ ....

هود (11) 45

13. نكوهش خداوند از نوح عليه السلام به دليل شفاعت، در مورد كنعان:

... وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ‌ وَ نادى‌ نُوحٌ رَبَّهُ فَقالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي‌ ... قالَ يا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صالِحٍ فَلا تَسْئَلْنِ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّي أَعِظُكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجاهِلِينَ‌ [1].

هود (11) 37 و 45 و 46

14. گفتگوى كنعان با نوح عليه السلام درباره سوار شدن وى بر كشتى نجات و دست برداشتن از كفر:

... وَ نادى‌ نُوحٌ ابْنَهُ وَ كانَ فِي مَعْزِلٍ يا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنا ... قالَ سَآوِي إِلى‌ جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْماءِ قالَ لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ‌ ....

هود (11) 42 و 43

15. تمرّد ورزيدن كنعان از درخواست نوح عليه السلام در گفتگو با آن حضرت:

... وَ نادى‌ نُوحٌ ابْنَهُ وَ كانَ فِي مَعْزِلٍ يا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنا ... قالَ سَآوِي إِلى‌ جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْماءِ قالَ لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ‌ ....

هود (11) 42 و 43

نيز---) نوح‌

كنيز---) بردگى‌

كنيسه‌

«كنيسة» عبادتگاه يهود و جمع آن «كنائس» است. [2] از اين جهت كه مكان عبادت، «صلاة» ناميده شده، «كنائس»، «صلوات» ناميده شده است. [3] در اين مدخل‌ از واژه‌هاى‌ «بِيع» و «صلوات» استفاده شده است.

تخريب كنيسه‌

1. كنيسه‌ها، در معرض تخريب (به دست كافران و دين‌ستيزان):

... وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ‌ ... وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ‌ ... يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ‌ ....

حج (22) 40

2. تخريب كنيسه‌ها و معابد به دست دين‌ستيزان، در صورت عدم مشروعيّت دفاع:

أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا .... وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ‌ ... وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ‌ [4] ...

حج (22) 39 و 40

3. ممنوعيّت تخريب كنيسه‌هاى اهل ذمّه، در آيين اسلام:

... وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ‌ ... لَهُدِّمَتْ‌ ... وَ بِيَعٌ‌

[1] . جمله «و لاتخاطبنى» كنايه از شفاعت است. (الميزان، ج 10، ص 223)

[2] . مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 139؛ الكشاف، ج 3، ص 160.

[3] . مفردات، ص 491، «صلا»؛ الكشاف، ج 3، ص 160.

[4] . مقصود در آيه اين است: اگر در هر امّتى دفاع نبود، محلّ عبادت آنان خراب مى‌شد. (مجمع‌البيان، ج 7-/ 8، ص 139؛ الكشاف، ج 3، ص 160)