يَمْشِي سَوِيًّا عَلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌ قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا ما تَشْكُرُونَ.

ملك (67) 22 و 23

23. ترك خرد ورزى، ناسپاسى انسان از نعمت قلب:

أَمَّنْ هذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ أَ فَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلى‌ وَجْهِهِ أَهْدى‌ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلى‌ صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ‌ قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا ما تَشْكُرُونَ.

ملك (67) 21- 23

4. محروميّت از هدايت‌

24. محروم كردن خود از هدايت الهى، به رغم دسترسى به آن، از موارد كفران نعمت:

إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالًا وَ سَعِيراً.

انسان (76) 3 و 4

نيز---) همين مدخل، آثار كفران، عذاب الهى‌

نيز---) شكر

كف زدن---) جاهليّت‌

كفش---) موسى (عليه‌السّلام)

كفيل/ اسماوصفات‌

كفيل‌ [صفت مشبّهه‌] اسم و صفت الهى به معناى سرپرست و ضامن و گواه آمده است. اين اسم و صفت الهى يك بار در قرآن آمده است: [1]

وَ أَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذا عاهَدْتُمْ‌ ... وَ قَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا ....

نحل (16) 91

كلاغ‌

كلاغ، پرنده‌اى است از راسته سبكبالان بزرگ با منقار دراز و قوى كه از حشرات و جوندگان تغذيه مى‌كند.

در اين مدخل از واژه‌ «غراب» استفاده شده است. [2]

انس كلاغ‌

1. كلاغ، پرنده‌اى قابل انس با انسان:

... قالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلى‌ كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءاً ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْياً [3] ...

بقره (2) 260

تعلّم از كلاغ‌

2. فرستاده شدن كلاغى از سوى خدا براى آموزش قابيل، در دفن هابيل:

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ‌ ... فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ‌

[1] . الاسنى فى شرح اسماء الله الحسنى‌، قرطبى، ج 1، ص 509؛ الاسماء و الصفات، بيهقى، ج 1، ص 122؛ اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1228.

[2] . لغت‌نامه، ج 11، ص 16268، «كلاغ».

[3] . از بعضى مفسّران نقل شده كه «صرهنّ» به اين معنا است كه پرندگانى را به سوى خود مايل كن و آنان را آموزش بده كه هرگاه آنها را بخوانى بيايند. به اين تمثيل خداوند خواست به او بياموزد كه در روز قيامت همين‌گونه موجودات را فرا مى‌خوانم و زنده مى‌شوند. (التفسير الكبير، ج 3، ص 37)