كفّاره از مادّه كَفْر، به معناى تغطيه است[1] و آن چيزى است كه گناه را
مىپوشاند.[2] و در اصطلاح فقيهان، عبادت مخصوص
مالى يا بدنى است كه خداوند آن را در دينش تشريع كرده و آن را غالباً به صورت
مؤاخذه و عقوبت براى مخالفت با حكمش قرار داده است كه يا كيفر بندهاش را ساقط
مىكند و يا تخفيف مىدهد، بدين صورت كه يا گناه صادر شده از بندهاش را محو
مىگرداند و يا نقص وارده در عملش را جبران