لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ.

زخرف (43) 2 و 3

283. سوگند خداوند به قرآن، براى تأكيد بر سركشى و دشمنى كافران:

ص وَ الْقُرْآنِ ذِي الذِّكْرِ بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي عِزَّةٍ وَ شِقاقٍ.

ص (38) 1 و 2

284. تأكيد بر حقّانيّت رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله فلسفه سوگند خداوند به قرآن مجيد:

ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ بَلْ عَجِبُوا أَنْ جاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقالَ الْكافِرُونَ هذا شَيْ‌ءٌ عَجِيبٌ.

ق (50) 1 و 2

285. سوگند خداوند به قرآن، جهت تأكيد بر حتميّت عذاب الهى:

وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ. [1]

طور (52) 2 و 7

286. قسم خداوند به كتاب مبين (قرآن)، براى نازل كردن آن، در شب مبارك (شب قدر):

وَ الْكِتابِ الْمُبِينِ‌ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ ... [2]

دخان (44) 2 و 3

287. سوگند خداوند به قرآن، براى تأكيد بر گمراه نبودن پيامبر صلى الله عليه و آله:

وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‌ ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى‌. [3]

نجم (53) 1 و 2

57. قلم‌

288. قسم خداوند به قلم و ابزار نوشتن، براى تنزيه پيامبر صلى الله عليه و آله از جنون، به واسطه نعمت و لطف پروردگار بر آن حضرت:

وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ‌ ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ.

قلم (68) 1 و 2

58. قيامت‌

289. سوگند خداوند به روز قيامت، براى احياى مردگان، در آن روز:

لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ.

قيامت (75) 1- 3

290. قسم خداوند به قيامت، براى تأكيد بر لعن اصحاب اخدود، به سبب كشتن مؤمنان:

وَ الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُودِ وَ هُمْ عَلى‌ ما يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ.

بروج (85) 1 و 2 و 4 و 7

59. كتاب‌

291. سوگند خداوند به كتابها و نوشته‌ها، براى تنزيه پيامبر صلى الله عليه و آله از جنون:

... وَ ما يَسْطُرُونَ‌ ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ. [4]

قلم (68) 1 و 2

292. قسم خداوند به كتاب نگاشته شده از سوى خداوند، براى بيان قطعى بودن عذاب پروردگار:

وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ.

طور (52) 2 و 7

[1] . بنا بر قولى، مقصود از «كتاب مسطور» قرآن است. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 247)

[2] . به يك احتمال، منظور از «كتاب»، قرآن و مقصود از «ليله مباركه»، شب قدر است. (التفسير الكبير، ج 9، ص 652)

[3] . در احتمالى، مراد از «والنّجم اذا هوى‌» قرآن است كه جدا جدا [آيه به آيه‌] نازل شد. (مجمع‌البيان، ج 9-/ 10، ص 260)

[4] . به قرينه سياق، مقصود از «ما يسطرون» مطلق مكتوبات و نوشته‌ها است كه از بزرگ‌ترين نعمتهاى الهى است. (الميزان، ج 19، ص 367-/ 368)