20. جفت
189. سوگند خداوند به جفت (شفع):
وَ الشَّفْعِ ....
فجر (89) 3
21. جمعه
190. قسم خداوند به روز جمعه:
وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ. [1]
بروج (85) 3
22. حق
191. قسم خداوند به حق، براى وارد كردن ابليس و پيروانش در جهنّم:
قالَ يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ قالَ فَالْحَقُّ وَ الْحَقَّ أَقُولُ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكَ وَ مِمَّنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ أَجْمَعِينَ. [2]
ص (38) 75 و 84 و 85
23. خدا
192. قسم خداوند به آفريننده جنس مؤنّث، در مخلوقات:
وَ ما خَلَقَ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثى.
ليل (92) 3
193. سوگند خداوند به ربوبيّت خويش، جهت بيان بىايمانى اعراضكنندگان از قضاوت محمّد صلى الله عليه و آله:
فَلا وَ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَيْتَ وَ يُسَلِّمُوا تَسْلِيماً.
نساء (4) 65
194. قسم خداوند به خود، جهت تأكيد بر ارسال پيامبرانى پيش از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله:
تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنا إِلى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ ....
نحل (16) 63
195. قسم خداوند به مقام پروردگارى خود بر آسمان و زمين، جهت تأكيد بر حقّانيّت رازقيّت خويش:
فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ. [3]
ذاريات (51) 23
196. قسم خداوند به ربوبيّت خويش بر مشرقها و مغربها، براى تأكيد بر قدرت خويش:
فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ إِنَّا لَقادِرُونَ.
معارج (70) 40
197. قسم خدا به ربوبيّت خويش، درباره آگاهى دقيق از مستحقّ عذاب بودن مجرمان:
فَوَ رَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّياطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلى بِها صِلِيًّا.
مريم (19) 68 و 70
198. قسم خداوند به ربوبيّت خويش، درباره حتمى بودن احضار منكران معاد و شياطين و گردآورى آنان، در قيامت:
وَ يَقُولُ الْإِنْسانُ أَ إِذا ما مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا فَوَ رَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّياطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا.
مريم (19) 66 و 68
199. قسم خدا به ربوبيّت خود، بر تحقّق حتمى طبقهبندى عاصيان، در قيامت:
فَوَ رَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَ الشَّياطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمنِ عِتِيًّا.
مريم (19) 68 و 69
[1] . از امام على عليه السلام روايت شده است: «شاهد» روز جمعه و «مشهود» روز قربانى [دهم ذىالحجّه] است. (الدرالمنثور، ج 8، ص 463)
[2] . ممكن است كه «فالحقّ» مبتدا و خبر آن «قسمى» درتقدير باشد. (الكشاف، ج 4، ص 108)
[3] . بر اساس يكى از احتمالات تفسيرى، مرجع ضمير «انّه» رزق و آيات الهى است. (مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 235)