نحر قربانى در حج‌

85. استحباب به صف كردن شتران قربانى و نحر هم زمان آنها در حج، همراه ذكر نام خدا:

وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيها خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْها صَوافَّ فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَكُلُوا مِنْها وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ ....

حج (22) 36

86. استحباب بستن دستها و پاهاى شتران قربانى حج، هنگام نحر كردن آنها:

وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ لَكُمْ فِيها خَيْرٌ فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْها صَوافَ‌ ... [1]

حج (22) 36

هتك قربانى در حج‌

87. جايز نبودن هتك حرمت قربانى بى‌نشان و با نشان حج:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ وَ لَا الشَّهْرَ الْحَرامَ وَ لَا الْهَدْيَ وَ لَا الْقَلائِدَ ....

مائده (5) 2

88. هتك حرمت قربانيهاى حج، موجب عقاب شديد خداوند:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُحِلُّوا شَعائِرَ اللَّهِ وَ لَا الشَّهْرَ الْحَرامَ وَ لَا الْهَدْيَ وَ لَا الْقَلائِدَ ... وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ.

مائده (5) 2

نيز--) همين مدخل، قربانى در حج، احترام قربانى در حج‌

قربانى در عمره‌

89. به همراه داشتن تعدادى قربانى از سوى پيامبر صلى الله عليه و آله و مؤمنان در عمره حديبّيه:

هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ الْهَدْيَ مَعْكُوفاً أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ‌ ... [2]

فتح (48) 25

مكان قربانى در عمره‌

90. مكّه، محل ذبح قربانى در عمره:

هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ الْهَدْيَ مَعْكُوفاً أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّهُ‌ ... [3]

فتح (48) 25

91. مكّه، مكان مجاز براى ذبح يا نحر قربانى در كفّاره صيد (در احرام عمره):

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ ... [4]

مائده (5) 95

قربانى شدن اسماعيل عليه السلام‌

92. مأموريت ابراهيم عليه السلام به قربانى كردن اسماعيل عليه السلام از جانب خدا:

فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ‌ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَرى‌ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا

[1] . [فقها] گفته‌اند: نحر شتران به صورت ايستاده و بابستن دستها و پاهايش مستحب است. (زبدة البيان، ص 305)

[2] . از اينكه «و الهدى» بر «كم» در «صدّوكم» عطف شده است معلوم مى‌شود كه قربانى همراه پيامبر صلى الله عليه و آله بوده است. طبق شأن نزول، آيه ياد شده درباره عمره حديبيّه نازل شده كه پيامبر صلى الله عليه و آله در آن هفتاد شتر با خود برده بود تا در مكّه ذبح نمايد، امّا مشركان مانع شدند. (مجمع‌البيان، ج 9- 10، ص 187)

[3] . مقصود از «محلّه» محلّ نحر يعنى مكّه است، زيرا قربانى عمره جز در مكّه ذبح نمى‌شود، همان‌گونه كه قربانى حج جز در منا ذبح نمى‌گردد. (همان)

[4] . بر اساس روايتى از امام صادق عليه السلام و امام باقر عليه السلام محلّ ذبح كفّاره عمره مكّه و كفّاره حج منا است. (تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 677، ح 378-/ 379)