[1] . بنا بر قولى «منسكاً» در آيه ياد شده به معناى قربانى است كه
ذبحش براى امّتها حلال شده است. (مجمعالبيان، ج 7- 8، ص 134؛ معالم التنزيل،
بغوى، ج 3، ص 340)
[2] . طبق قولى «منسكاً» در اين آيه به معناى مكان قربانى وريختن
خون (چهارپايان) به قصد عبادت است. (مجمعالبيان، ج 7- 8، ص 150؛ معالم التنزيل،
بغوى، ج 3، ص 350)
[3] . آيه ياد شده به قرينه سياق درباره عادات مشركان در حج است كه
قربانيهاى خود را به نام بتها ذبح مىكردند. (الميزان، ج 14، ص 372)