مَمْدُوداً وَ بَنِينَ شُهُوداً وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيداً سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً إِنَّهُ فَكَّرَ وَ قَدَّرَ. [1]

مدّثر (74) 11- 14 و 17 و 18

12. يهود

697. كافر بودن يهود نسبت به قرآن، برخاسته از دشمنى آنان با جبرئيل:

قُلْ مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى‌ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى‌ لِلْمُؤْمِنِينَ‌ مَنْ كانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِيلَ وَ مِيكالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكافِرِينَ. [2]

بقره (2) 97 و 98

نيز--) آيه، كافران و آيات.

كتابت قرآن‌

698. نوشتن قرآن بر روى ورق‌هايى براى قرائت آن:

وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ. [3]

طور (52) 2 و 3

كفر به قرآن‌

آثار كفر به قرآن‌

1. افترا

699. ايمان نياوردن به قرآن با عنوان معجزه الهى، موجب روى آوردن به افترا زنى:

وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّما يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَ هذا لِسانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ‌ إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ اللَّهِ لا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ‌ إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْكاذِبُونَ.

نحل (16) 103- 105

2. تحيّر

700. بى ايمانى به قرآن، موجب تحيّر و سرگردانى در وادى طغيانگرى:

أَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْ‌ءٍ وَ أَنْ عَسى‌ أَنْ يَكُونَ قَدِ اقْتَرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَهُ يُؤْمِنُونَ‌ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلا هادِيَ لَهُ وَ يَذَرُهُمْ فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ. [4]

اعراف (7) 185 و 186

3. تهديد

701. كفر به قرآن، در پى دارنده تهديد خداوند:

وَ ما كانَ هذَا الْقُرْآنُ أَنْ يُفْتَرى‌ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ تَفْصِيلَ الْكِتابِ لا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ‌ وَ مِنْهُمْ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ وَ مِنْهُمْ مَنْ لا يُؤْمِنُ بِهِ‌

[1] . آيه شريفه در رابطه با وليد بن مغيره است كه پس ازشنيدن آيات قرآن و اعتراف به اينكه اين كلام هيچ شباهتى به كلام كاهنان و شاعران ندارد و هيچ سابقه دروغگويى از او سراغ نداريم تا بگويم دروغ است. لذا پس از به فكر فرو رفتن اعلام كرد كه او ساحر است و كلامش سحر مى‌باشد. (تفسير مقاتل، ج 4، ص 491؛ بيان المعانى، ج 1، ص 107)

[2] . در شأن نزول آمده كه برخى يهوديان از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيدند: فرشته‌اى كه وحى را براى تو مى‌آورد كدام است؟ حضرت فرمود: جبرئيل. آنها گفتند: جبرئيل دشمن ما است. اگر ميكائيل فرشته وحى تو بود ما به تو ايمان مى‌آورديم. (مجمع‌البيان، ج 1-/ 2، ص 325)

[3] . مراد از كتاب مسطور قرآن كريم است. (مجمع البيان، ج 9، ص 347) و مقصود از «رق» ورق مى‌باشد. (الميزان، ج 19، ص 6)

[4] . مقصود از در «فباىّ حديث بعده يؤمنون» يعنى قرآن است كه با وضوح و آشكار بودن دلالتش [بايد] به او ايمان بياوريد. (تفسير شبّر، ص 276)