دعوت به قرآن
593. دعوت از كافران بدعت گذار، براى پذيرش قرآن و رجوع به آن:
ما جَعَلَ اللَّهُ مِنْ بَحِيرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ وَ لا وَصِيلَةٍ وَ لا حامٍ وَ لكِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا إِلى ما أَنْزَلَ اللَّهُ وَ إِلَى الرَّسُولِ قالُوا حَسْبُنا ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْلَمُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ.
مائده (5) 103 و 104
594. خوددارى كافران، در پذيرش دعوت به قرآن، برخاسته از جهل و نادانى آنان:
595. خوددارى كافران از پذيرش دعوت به قرآن، برخاسته از تعصب نادرست آنان نسبت به رسوم گذشتگان:
596. محروميّت كافران بدعت گذار از هرگونه هدايت، عامل خوددارى آنان از پذيرش دعوت به قرآن:
دفاع از قرآن
--) تحدّى.
روشنگرى قرآن
--) همين مدخل، اسما و صفات قرآن، مبين (روشنگر)
روشهاى تربيتى قرآن
--) تربيت، روشهاى تربيت.
زبان قرآن
--) زبان، زبان عربى، نزول قرآن و زبان عربى، همين مدخل، اسما و صفات قرآن، عربى.
سحر خواندن قرآن
--) همين مدخل، افترا به قرآن، سحر خواندن
سوره قرآن
597. قرآن، داراى سوره:
سُورَةٌ أَنْزَلْناها وَ فَرَضْناها وَ أَنْزَلْنا فِيها آياتٍ بَيِّناتٍ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ.
نور (24) 1