253. اعطاى قرآن به پيامبر صلى الله عليه و آله مقتضى محزون نشدن حضرت از كفر و ايمان نياوردن مردم:
وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ.
حجر (15) 87 و 88
افترا به قرآن
آثار افترا به قرآن
1. اضلال
254. افترا به قرآن با افسانه قلمداد كردن آن، سبب گمراه شدن ناآگاهانه عدهاى از مردم:
وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ ما ذا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ لِيَحْمِلُوا أَوْزارَهُمْ كامِلَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ مِنْ أَوْزارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ.
نحل (16) 24 و 25
2. پشيمانى
255. اظهار پشيمانى از سوى افترا زنندگان به قرآن، هنگام مشاهده عذاب الهى:
وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ وَ جَعَلْنا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لا يُؤْمِنُوا بِها حَتَّى إِذا جاؤُكَ يُجادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ وَ لَوْ تَرى إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقالُوا يا لَيْتَنا نُرَدُّ وَ لا نُكَذِّبَ بِآياتِ رَبِّنا وَ نَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ.
انعام (6) 25 و 27
3. تقاضاى بازگشت به دنيا
256. تقاضاى بازگشت به دنيا هنگام مشاهده عذاب از آثار افترا زنندگان به قرآن، در قيامت:
4. سرزنش
257. افترا به قرآن با افسانه خواندن آن، موجب سرزنش خداوند:
5. شركت در گناه
258. افترا به قرآن، موجب به دوش كشيدن بخشى از گناه گمراه شدگان بواسطه آن، علاوه بر گناه افترا:
6. محروميّت از رحمت
259. محروميّت از رحمت پروردگار در قيامت، كيفر نسبت دهندگان اساطير به قرآن:
إِذا تُتْلى عَلَيْهِ آياتُنا قالَ أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ.
مطفّفين (83) 13 و 15
اهداف افترا به قرآن
260. گمراه كردن مردم از مسير حق، از اهداف افترا زنندگان به قرآن:
وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ ما ذا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا أَساطِيرُ