responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 22  صفحه : 574

قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ.

صافّات (37) 28

قالَ يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعالِينَ.

ص (38) 75

وَ ما قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَ الْأَرْضُ جَمِيعاً قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى‌ عَمَّا يُشْرِكُونَ.

زمر (39) 67

وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَها فَعَجَّلَ لَكُمْ هذِهِ وَ كَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ وَ لِتَكُونَ آيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَ يَهْدِيَكُمْ صِراطاً مُسْتَقِيماً.

فتح (48) 20

وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ.

ذاريات (51) 47

لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ.

حاقّه (69) 45

تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ.

مسد (111) 1

قدم‌

--) پا

قدّوس/ اسماوصفات‌

--) تقديس‌

قدير/ اسماوصفات‌

اين اسم و صفت الهى، مبالغه از قادر است و مقتدر نيز بر مبالغه در قدرت دلالت دارد [1]. قدير صفت مشبّهه به معناى هميشه توانا و قادر بودن است. اين صفت با واژه «قدير» 45 بار و با واژه «قادر» 11 بار و با واژه «مقتدر» 4 بار در قرآن ذكر شده است: [2]

... وَ اللَّهُ عَلى‌ كُلِّ شَيْ‌ءٍ قَدِيرٌ.

آل‌عمران (3) 189

نيز--)

بقره (2) 20 و 106 و 109 و 148 و 259 و 284؛ آل‌عمران (3) 26 و 29 و 165 و 189؛ نساء (4) 133 و 149؛ مائده (5) 17 و 19 و 40 و 120؛ انعام (6) 17؛ انفال (8) 41؛ توبه (9) 39؛ هود (11) 4؛ نحل (16) 70 و 77؛ حج (22) 6 و 39؛ نور (24) 45؛ فرقان (25) 54؛ عنكبوت (29) 20؛ روم (30) 50 و 54؛ احزاب (33) 27؛ فاطر (35) 1 و 44؛ فصلت (41) 39؛ شورى (42) 9 و 29 و 50؛ احقاف (46) 33؛ فتح (48) 21؛ حديد (57) 2؛ حشر (59) 6؛ ممتحنه (60) 7؛ تغابن (64) 1؛ طلاق (65) 12؛ تحريم (66) 8؛ ملك (67) 1

قادر:

انعام (6) 37 و 65؛ اسراء (17) 99؛ مؤمنون (23) 18 و 95؛ يس (36) 81؛ احقاف (46) 33؛ معارج (70) 40؛ مزّمّل (73) 23؛ قيامت (75) 40؛ طارق (86) 8

مقتدر:

كهف (18) 45؛ زخرف (43) 42؛ قمر (54) 42 و 55

قذف‌

قذف در اصل به معناى پرتاب كردن است، [مانند] پرتاب تير، سنگريزه، سپس به صورت استعاره در معانى ديگر مانند سبّ، نسبت كذب و زنا به‌كار


[1] . شرح اسماء اللّه الحسنى‌، رازى، ص 321-/ 322

[2] . اسما و صفات الهى، فقط در قرآن، ج 2، ص 1079-/ 1091

نام کتاب : فرهنگ قرآن نویسنده : مرکز فرهنگ و معارف قرآن    جلد : 22  صفحه : 574
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست