[1] . بعيد نيست كه مراد از «تغيير خلق اللّه» خروج از حكم فطرت
باشد كه دين حنيف است. (الميزان، ج 5، ص 85)
[2] . گوينده «يا صاحبى السّجن» حضرت يوسف عليه السلام است كه در
زندان با همبنديهاى خود در استدلال به بطلان شرك و برهانى بودن مسئله توحيد سخن
مىگويد
[3] . تذكّر و يادآورى در جايى است كه چيزى فراموش شده باشد،
بنابراين موعظههاى الهى از امورى است كه بشر بدون تعليم وحى به آن رسيده و فراموش
كرده و بايد به آن يادآورى كرد و اين خود مىرساند كه مواعظ امورى فطرى و عقلانى
است