[1] . «أنفسكم» اشاره به اين است كه مسلمانان از يكجمعيّتاند، پس
در حقيقت عيبجويى از ديگران، عيبجويى از خود است (الميزان، ج 18، ص 322) و ممكن
است باعث انگيزش آنان به اقدام متقابل شود
[2] . «همّاز» يعنى بسيار عيبجو و بسيار طعنهزن. (روحالمعانى، ج
16، جزء 29، ص 45)
[3] . «هُمَزَه» نزد برخى به معناى كسى است كه جلوى روى افراد، از
آنان خرده گيرد و «لُمَزَه» به معناى كسى است كه پشت سر ديگران، عيب آنان را فاش
كند. (مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 818)