[1] . «صومعه»، مفرد «صوامع» و به معناى دير است كهراهبان در آن
زندگى مىكردند. (لسانالعرب، ج 7، ص 407، «صمع») «صوامع» و «بيع» هر دو مربوط به
مسيحيان بوده است، امّا مكان «صوامع» در كوهها و بيابانها، ولى «بيع» در آباديها و
شهرها بوده است. (مجمعالبيان، ج 7-/ 8، ص 139)
[2] . گفته شده: مراد از «قريتين» مكّه و طائف است. (مجمعالبيان،
ج 9-/ 10، ص 71؛ الكشاف، ج 4، ص 247)
[3] . بنا بر احتمالى، مراد از «بيتالمعمور» كعبه است. (الكشاف، ج
4، ص 408)
[4] . «صلاة»، جايى است كه در آن عبادت بشود و مراد از «صلوات»
كنيسه يهوديان است. (مفردات، ص 491، «صلا»)