[1] . امام باقر عليه السلام درباره سخن خداوند: «إذا مرّوا
باللّغو مرّواكراماً» فرمود: آنان كسانىاند كه هنگام نام بردن از عورت كنايه به
كار مىبرند. (مجمعالبيان، ج 7-/ 8، ص 283؛ تفسير نورالثقلين، ج 4، ص 42، ح 133)
[2] . در حديثى امام صادق عليه السلام درباره قول خداوند-
عزّوجلّ-: «الّذين إذا ذكروا بآيات ربّهم لميخرّوا عليها صمّاً و عمياناً» فرمود:
در حال بصيرت و بدون ترديد. (تفسير نورالثقلين، ج 4، ص 42، ح 137)