13. يقين‌

--) همين مدخل، عوامل عصمت، برهان الهى‌

موارد عصمت‌

1. عصمت از خطا

--) همين مدخل، عصمت انبيا، عصمت اولواالامر

2. عصمت از گناه‌

--) همين مدخل، عصمت انبيا، عصمت اولواالامر و عصمت اهل‌بيت عليهم السلام‌

3. عصمت در تبليغ وحى‌

--) همين مدخل، عصمت انبيا

4. عصمت در دريافت وحى‌

--) همين مدخل، عصمت انبيا

عصيان‌

--) گناه‌

عطارد/ سيّاره‌

--) سيّاره‌

عطش‌

--) تشنگى‌

عظيم/ اسماوصفات‌

اين اسم و صفت الهى، صفت مشبّهه به معناى بزرگ شمردن و تمجيد كردن و تجليل نمودن است و خداوند را از آن جهت عظيم گويند كه براى عظمت او ابتدا و بدايتى نباشد و از براى جلالت قدر او، انتها و نهايتى نباشد. صفت عظيم شش بار به عنوان صفت اللّه، ربّ و علىّ در قرآن استعمال شده است. [1]

... وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ.

بقره (2) 255

نيز--)

42/ 4؛ 56/ 74 و 96؛ 69/ 33 و 52

عفّت‌

عفّت، حالتى از حالتهاى نفس است كه با وجود آن، شهوت نمى‌تواند بر نفس غلبه كند. [2] بنابراين‌ خوددارى نفس از شهوات نفسانى و تمايلات غير شايسته، در هر شخص و در هر موضوع، عفّت ناميده مى‌شود. [3] عفّت، انقياد قوّه شهويّه، در مقابل امر و نهى‌ عقل، همچون ازدواج و خوردن در حد اعتدال عقلى و عرفى است. [4] در اين مدخل از واژه‌هاى‌ «عفّ»، «طيّب»، «حفظ»، «حصّن»، «حجب»، «قاصرات‌الطّرف»، «حيا»، «طهارت» و مشتقّات آنها و به مفهوم مخالف، از واژه‌هايى چون‌ «تبرّج»، «فحشا»، «دَعا» [درخواست كار زشت‌]، «شهوت»، «زنا»، «بغى»، «رفث»، «محيض»، «طمث»، «مسّ» و مشتقّات‌شان استفاده شده است.

اهمّ عناوين: آثار عفّت، بى عفّتى، پاداش عفّت، عفيفان و نشانه‌هاى عفّت.

[1] . اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 840

[2] . مفردات، ص 573 «عفّ»

[3] . التحقيق، ج 8، ص 180، «عفّ»

[4] . جامع السعادات، ج 2، ص 17