مورّخان، عدىّ بن بدّا را از جمله نصارا ذكر كردهاند كه به تجارت
و بازرگانى اشتغال داشت. وى در سفرى تجارى به شام به همراه يك مسيحى ديگر و
مسلمانى به نام بُديْل بن ابىمريم بود كه بديل در بين راه پس از بيمارى و وصيّت
به آن دو نصرانى از دنيا رفت.[3] برخى مفسّران، مقصود از جمله «او آخران من غيركم ...» در آيه 106 مائده
(5) را عدىّ و همكيش وى دانستهاند كه به مسلمانان اجازه داد تا ضمن حَبس آنان
سوگند ياد نمايند كه به حق شهادت مىدهند و دنبال هيچ بهايى نيستند.[4]
[1] . عبارت «لاتدرى لعلّ اللّه ...» اشاره به نگه داشتن عدّه براى
طلاق دارد كه شايد خداوند در ايّام عدّه، جريانى پديد آورد تا مشكل طلاق حلّ شود.
(الميزان، ج 19، ص 313)
[2] . امر به انتظار و نگهداشتن عدّه براى جلوگيرى از اختلاط
نطفهها و حفظ انساب از فساد است. (الميزان، ج 2، ص 230) گفتنى است در روايتى
منقول از امام رضا عليه السلام علّت عدّه طلاق، استبرا و پاك شدن رحم زن ذكر شده
است. (عللالشرايع، باب 277، ص 507، ح 1)