[1] . «ولىّ» و «ولايت» يا به معناى دوستى و يا به معناى سرپرستى
است كه در هر دو صورت، اگر از سر ذلت باشد نشانگر عجز و نقص در شىء مورد حمايت و
دوستى است و اين از صفت عجز است، و روا نيست كه خداوند داراى اين صفت باشد
[2] . يعنى هيچ كس قدرت نداشته است از آن عمر تقديرى ما و يا مرگ
تقديرى ما بيشتر عمر كند و به زندگىاش بيفزايد؛ بنا بر تفسير ديگر كه «و ما نحن
بمسبوقين» ابتداى كلام و مابعدش به آن متصل است، يعنى ما مغلوب و عاجز نيستيم كه
خلق ديگرى به جاى شما بيافرينيم. (مجمعالبيان، ج 9-/ 10، ص 337)