وندينه أن يإبرهيم.

وتركنا عليه فى الأخرين.

صافات (37) 104 و 108

207) ابراهيم (ع)، شخصيّتى خوش‌نام ميان امّت‌ها:

و اذكر فى الكتب ابرهيم ...* ... و جعلنا لهم لسان صدق عليّا.

مريم (19) 41 و 50

و ندينه ان يإبرهيم‌* و تركنا عليه فى الاخرين.

صافات (37) 104 و 108

208) تقاضاى ابراهيم (ع) از خداوند براى باقى گذاشتن نام نيك او ميان آيندگان:

و اتل عليهم نبا ابرهيم‌* و اجعل لى لسان صدق فى الاخرين.

شعراء (26) 69 و 70

10. دين حنيف‌

209) ابراهيم (ع) در خطّ مستقيم توحيد و به دور از گمراهى:

... قل بل ملّة ابرهيم حنيفا ....

بقرة (2) 135

ما كان ابرهيم يهوديّا و لانصرانيّا و لكن كان حنيفا مسلما .... [1]

آل‌عمران (3) 67

قل صدق اللّه فاتّبعوا ملّة إبرهيم حنيفا ....

آل‌عمران (3) 95

و من احسن دينا ممّن اسلم وجهه للَّه‌و هو محسن و اتّبع ملّة ابرهيم حنيفا ....

نساء (4) 125

انّى وجّهت وجهى للذى فطر السموت و الارض حنيفا و ما انا من المشركين‌* ... مّلّة إبرهيم حنيفا ....

انعام (6) 79 و 161

إنّ إبرهيم كان أمّة قانتا لّلّه حنيفا ...* ... ملّة ابرهيم حنيفا ....

نحل (16) 120 و 123

11. ذكر آخرت‌

210) توجّه تام و خالصانه ابراهيم (ع) به آخرت، موهبتى الهى:

واذكر عبدنا إبرهيم ...* إنّا أخلصنهم بخالصة ذكرى الدّار.

ص (38) 45 و 46

12. سرد شدن آتش‌

211) سرد شدن آتش بر ابراهيم (ع) به صورت خارق العاده:

قلنا ينار كونى بردا وسلما على‌ إبرهيم‌* و أرادوا به كيدا فجعلنهم الأخسرين.

انبياء (21) 69 و 70

و انّ من شيعته لابرهيم‌* قالوا ابنوا له بنينا فألقوه فى الجحيم‌* فأرادوا به كيدا فجعلنهم الأسفلين‌ [2].

صافات (37) 83 و 97 و 98

13. شجاعت ابراهيم (ع)---) همين مدخل، فضايل ابراهيم (ع)، قاطعيّت‌

14. فديه اسماعيل (ع)

212) اعطاى گوسفند براى قربانى به جاى ذبح اسماعيل (ع) پاداش نيكوكارى ابراهيم (ع):

و ندينه ان يإبرهيم‌* قد صدّقت الرءيا انّا كذلك نجزى المحسنين‌* و فدينه بذبح عظيم‌ [3].

صافات (37) 104 و 105 و 107

15. كثرت دعا

213) دعاى فراوان ابراهيم (ع) به درگاه خدا:

... إنَّ إبرهيم لأوه حليم‌ [4].

توبه (9) 114

إنّ إبرهيم لحليم أوَّه ....

هود (11) 75

نيز---) همين مدخل، دعاهاى ابراهيم (ع)

[1] «حنيف» به معناى متمايل به راه مستقيم است. (مفردات راغب)

[2] «فجعلنا هم الاسفلين»، كنايه از سرد و سلامت شدن آتش بر حضرت است. (الميزان، ذيل آيه)

[3] فديه اسماعيل (ع) كه از سوى خدا براى ابراهيم (ع) آمد، طبق روايت، قوچ بوده است. (نورالثقلين، ذيل آيه)

[4] بنابر روايتى از امام‌باقر (ع) و امام‌صادق (ع)، «اوّاه» به معناى بسيار دعاكننده است. (نورالثقلين، ذيل آيه)