190) توفيق كامل ابراهيم (ع) در امتحانات الهى:

وندينه أن يإبرهيم‌* قد صدّقت الرّءيا إنّا كذلك نجزى المحسنين‌* إنّ هذا لهو البلؤا المبين.

صافات (37) 104- 106

191) ابراهيم (ع)، آزموده الهى در ذبح فرزندش:

فلمّا بلغ معه السعى قال يبنىّ انّى‌ارى‌ فى المنام انّى اذبحك فانظر ماذا ترى‌ قال يابت افعل ما تؤمر ستجدنى ان شاء اللَّه من الصبرين‌* فلمّا اسلما و تلّه للجبين‌* و ندينه ان يإبرهيم‌* قد صدّقت الرءيا انّا كذلك نجزى المحسنين‌* انّ هذا لهو البلوا المبين.

صافات (37) 102- 106

امتيازات ابراهيم (ع)

1. اذكار ويژه‌

192) ابراهيم (ع) داراى اذكار ويژه در صبحگاهان و شامگاهان:

وإبرهيم الّذى وفّى‌ [1].

نجم (53) 37

2. اطاعت ابراهيم (ع) از خدا---) همين مدخل، انقياد ابراهيم (ع)

3. امّت بودن‌

193) ابراهيم (ع) به تنهايى به منزله يك امّت (در پرستش خداوند):

انّ ابرهيم كان امّة قانتا للَّه .... [2]

نحل (16) 120

4. بت‌شكنى‌

194) استفاده ابراهيم (ع) از روش سرّى براى شكستن بت‌هاى مشركان:

و انّ من شيعته لابرهيم‌* ما لكم لاتنطقون‌* فراغ عليهم ضربا باليمين‌ [3].

صافات (37) 83 و 92 و 93

195) قاطعيّت ابراهيم (ع) در شكستن بت‌ها:

و انّ من شيعته لابرهيم‌* فراغ إلى‌ ءالهتهم فقال ألاتأكلون‌* فراغ عليهم ضربا باليمين.

صافات (37) 83 و 91 و 93

196) بت‌شكنى ابراهيم (ع) سبب حركت شتابان و خشمگينانه مشركان به سوى حضرت:

و انّ من شيعته لابرهيم‌* فأقبلوا إليه يزفّون‌ [4].

صافات (37) 83 و 94

197) سوگند و تصميم ابراهيم (ع) به شكستن بت‌هاى مشركان:

ولقد ءاتينآ إبرهيم رشده ...* قال بل رّبّكم ربّ السّموت والأرض الّذى فطرهنّ وأنا على‌ ذلكم مّن الشَّهدين‌* وتاللّه لأكيدنّ أصنمكم بعد أن تولّوا مدبرين.

انبياء (21) 51 و 56 و 57

198) شكسته و قطعه‌قطعه شدن بت‌ها، به‌دست ابراهيم (ع):

ولقد ءاتينآ إبرهيم رشده ...* وتاللّه لأكيدنّ أصنمكم بعد أن تولّوا مدبرين‌* فجعلهم جذذا إلّاكبيرا لَّهم لعلّهم إليه يرجعون.

انبياء (21) 51 و 57 و 58

[1] در روايتى كه از امام باقر (ع) در تفسير آيه نقل شده، آمده است: مقصود از «وفّى»، كلمات و اذكارى است كه ابراهيم (ع) صبحگاهان و شامگاهان آن را تكرار مى‌كرده است. (كافى، ج 2، ص 535، ح 38؛ نورالثقلين، ذيل آيه)

[2] بنا بر قولى مقصود از امّت بودن ابراهيم (ع) امّت بودن او در عبادت خداوند است. (مفردات راغب)

[3] «روغ» مصدر «راغ» در اصل به معناى تمايل به امرى در خفا و نهان است. (لسان العرب)

[4] «زف» مصدر «يزفّون» به معناى حركت شتابان است كه شدّت خشم را نشان مى‌دهد. (مفردات راغب)