ابراهيم (ع) و نماز

131) مأموريّت ابراهيم (ع) براى تطهير و آماده‌سازى كعبه براى نماز و عبادت:

... عهدنا الى‌ ابرهيم و اسمعيل ان طهّرا بيتى للطائفين و العكفين و الرّكّع السجود [1].

بقرة (2) 125

132) اقامه نماز، هدف ابراهيم (ع) از اسكان ذريّه خود در كنار كعبه:

و اذ قال ابرهيم ...* ربّنا انّى اسكنت من ذرّيّتى بواد غير ذى زرع عند بيتك المحرّم ربّنا ليقيموا الصلوة ....

ابراهيم (14) 35 و 37

133) دعا و درخواست توفيق اقامه نماز از طرف ابراهيم (ع) براى خود و ذريّه‌اش:

و اذ قال ابرهيم ...* رب اجعلنى مقيم الصلوة و من ذرّيّتى ربّنا و تقبّل دعاء.

ابراهيم (14) 35 و 40

134) اقامه نماز از آموزه‌هاى وحى شده به ابراهيم (ع):

قلنا ينار كونى بردا وسلما على‌ إبرهيم‌* ... وأوحينآ إليهم فعل الخيرت وإقام الصّلوة ....

انبياء (21) 69 و 73

135) ابراهيم (ع)، مأمور اقامه نماز:

قلنا ينار كونى بردا وسلما على‌ إبرهيم‌* ... و اوحينا اليهم فعل الخيرت و اقام الصلوة ....

انبياء (21) 69 و 73

ابراهيم (ع) و نمرود

136) بحث و گفت‌وگوى ابراهيم (ع) با نمرود درباره پروردگار يكتا و مبهوت‌شدن نمرود:

الم تر الى الذى حاجّ ابرهيم فى ربّه ان ءاتيه اللَّه الملك اذ قال ابرهيم ربّى الذى يحيى و يميت قال انا احى و اميت قال ابرهيم فإنّ اللَّه ياتى بالشمس من المشرق فات بها من المغرب فبهت الذى كفر ... [2].

بقرة (2) 258

نيز---) همين مدخل، احتجاج با ابراهيم (ع)

ابراهيم (ع) و نوح (ع)

137) ابراهيم (ع) از پيروان نوح (ع):

سلم على‌ نوح فى العلمين‌* و انّ من شيعته لابرهيم‌ [3].

صافات (37) 79 و 83

138) ابراهيم (ع) از نسل همراهان (سام فرزند نوح) نوح (ع) در كشتى:

أولئك الّذين أنعم اللّه عليهم مّن النّبيّين من ذرّيّة ءادم وممّن حملنا مع نوح ومن ذرّيّة إبرهيم ... [4].

مريم (19) 58

[1] «الرّكّع السجود» كنايه از نمازگزارى، و از باب اطلاق اسم بر جزء مهمّ شى‌ء است.

[2] به گفته مفسّران، مقصود از «الّذى حاجّ ...» نمرود است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)

[3] مرجع ضمير «شيعته» نوح (ع) است. شيعه به گروهى گفته مى‌شود كه از كسى پيروى كنند و به طور كلّى، هر كس در روش خود با ديگرى هماهنگ باشد، شيعه وى شمرده مى‌شود؛ چه شخص هماهنگ مقدّم باشد يا مؤخّر (الميزان، ذيل آيه)، و از آن جا كه حضرت ابراهيم (ع) در روش خود و در دعوت به حق و توحيد، همانند نوح (ع) عمل مى‌كرده، شيعه وى قلمداد شده است.

[4] برداشت مبتنى بر اين است كه مقصود از «ممّن حملنا مع نوح» سام فرزند نوح (ع) باشد كه ابراهيم (ع) از نسل او است. (مجمع‌البيان، ذيل آيه)